Çığırma sözü "çığırmaq" fellindən törəmiş bir isimdir. Sadəcə olaraq "çığırmaq" hərəkatının nəticəsi kimi tərif edilməməlidir. Daha dəqiq desək, çığırma, səsini güclə, əks-səda verəcək şəkildə, tez-tez və ya davamlı olaraq qışqırma, bağırma hərəkətidir. Bu hərəkət müxtəlif səbəblərdən ola bilər: qorxu, sevinc, acı, yardım istəyi, xəbər vermək, diqqət çəkmək və s. Səsin tonu, əhatə dairəsi və səbəbi çığırmanın xarakterini müəyyənləşdirir.
Çığırmanın intensivliyi və davamiyyəti də vacibdir. Qısa bir çığırışla uzun, fasiləsiz bir çığırmanın təsiri tamamilə fərqlidir. Məsələn, qəfildən baş verən təhlükə anında edilən qısa, kəskin bir çığırış, davamlı olaraq edilən, məsələn, mitinqdə və ya nümayişdə iştirakçıların birgə etdiyi çığırışdan fərqlənir. Birincisi təcili bir vəziyyəti bildirir, ikincisi isə kollektiv həyəcan və ya etirazı ifadə edir.
Çığırma, ədəbiyyatda və incəsənətdə də geniş istifadə olunur. Müəlliflər çığırmanı personajların emosional vəziyyətini, gərginliyi, tragediyanı və ya qələbəni göstərmək üçün vasitə kimi işlədirlər. Mətndə çığırmanın təsviri oxucuya hadisələrin şiddətini və əhəmiyyətini daha aydın çatdırır. Beləliklə, çığırma sadə bir fəaliyyət deyil, dərin emosional və bədii mənalar daşıyan mürəkkəb bir hadisədir.
Ümumiyyətlə, "çığırma" sözü səsin gücü, tonu, davamiyyəti və əsas səbəbi ilə müxtəlif mənalar kəsb edə bilir. Bu səbəbdən, kontekstdən asılı olaraq çığırmanın səciyyəsini tam anlamaq vacibdir.