Qışqırma sözü "qışqırmaq" feilindən törəmiş bir isimdir və əsasən yüksək səslə, həyacanla və ya qəzəblə danışma, səs çıxarma hərəkətini bildirir. Sadəcə bir səs çıxarmaq deyil, bu səsin xarakterik xüsusiyyətləri – yüksək ton, intensivlik, emosional yüklülük – qışqırmanı təyin edən əsas amillərdir.
Qışqırma müxtəlif kontekstlərdə müxtəlif mənalar daşıya bilər. Məsələn, sevinc hisslərindən qaynaqlanan qışqırma, ağrıdan və ya qorxudan qaynaqlanan qışqırma, əmr və ya irad vermək məqsədi ilə edilən qışqırma, və ya diqqət cəlb etmək üçün edilən qışqırma fərqli duyğu və məqsədləri əks etdirir. Bu səbəbdən qışqırmanın təsviri zamanı kontekstin nəzərə alınması vacibdir.
Dilçilik baxımından, "qışqırma" sözü semantik olaraq "bağırma", "fəryad", "nida" kimi sözlərlə yaxın mənalı olsa da, aralarında incə fərqlər vardır. Məsələn, "fəryad" daha çox kədər və ya ağrı ifadə edir, "nida" isə qısa və aydın bir çağırış və ya xəbərdarlıqdır. "Bağırma" isə qışqırmadan daha sərt və qəzəbli ola bilər. "Qışqırma" isə bu sözlərin hamısını əhatə edən daha ümumi bir termindir və konkret kontekstdən asılı olaraq müxtəlif emosional və məqsədli yüklər daşıya bilər.
Qışqırma həm də metaforik mənada işlənə bilər. Məsələn, "rənglərin qışqırışı" ifadəsi güclü, canlı rəngləri ifadə edə bilər. Bu, qışqırmanın yüksək intensivliyini və diqqət cəlb etmə qabiliyyətini vurğulayan bir metaforadır. Beləliklə, "qışqırma" sözü sadə bir hərəkəti deyil, həm də güclü emosional və ya estetik təsiri olan bir hadisəni ifadə edə bilər.