Çığırtma (çığırtmaq feliindən törəmə): Sözün əsas mənası qəfil, güclü, səs-küylü bir çağırış, bağırtı deməkdir. Bu, sadəcə bir səs deyil, həm də duyğuların – qorxu, həyəcan, qəzəb, ya da sevincin ifadəsidir. Çığırtma, ətrafdakıları dərhal diqqətini cəlb etmək, təcili bir məlumatı çatdırmaq və ya təsir yaratmaq məqsədi ilə səsləndirilən bir səs ifadəsidir.
Çığırtmanın səsi, kontekstdən asılı olaraq müxtəlif rənglər daşıya bilər. Məsələn, təhlükə anında edilən çığırtma qorxu və çaşqınlığı, sevinc anında edilən çığırtma isə coşğunu və sevinci əks etdirər. Hətta quşların və heyvanların səslənmələri də, insanın çığırtması ilə oxşar şəkildə, müəyyən bir məlumatı, ya da duyğunu ifadə edə bilər. Beləliklə, “çığırtma” sözü sadəcə bir səs deyil, ətrafdakılarla emosional və ya informasiya mübadiləsinin bir vasitəsidir.
Elitar ədəbiyyatda “çığırtma” sözü daha obrazlı və simvolik mənalar daşıya bilər. Məsələn, təbiətin qüvvətinin ifadəsi kimi – küləyin fəryadı, dəniz dalğalarının gurultusu, və ya insanın daxili dünyasının təsviri kimi – qəzəbin, acıların, ya da ümidlərin ifadəsi olaraq istifadə oluna bilər. Bu halda, “çığırtma” artıq sadəcə bir səs deyil, həm də emosional və ya ideoloji bir yük daşıyan bir obrazdır.
Ümumilikdə, "çığırtma" sözü sadə və açıq mənasının yanında, kontekstdən asılı olaraq daha dərin və maraqlı mənalar qazana bilər. Bu sözün istifadəsi, əsərin üslubuna və müəllifin ifadə üsuluna zənginlik qatar.