Çığlıq sözü Azərbaycan dilində güclü və ifadəli bir səs ifadəsini bildirir. Sadəcə "fəryad", "fəğan" və ya "şivən" kimi sinonimlərlə məhdudlaşdırmaq əsl mənasını tam əks etdirmir. Çığlıq, qorxu, ağrı, sevinc, həyəcan və ya digər güclü duyğuların ifadəsinə xidmət edən, səsin intensivliyi və tonundakı dəyişikliklərlə müşayiət olunan, birdən-birə və qəfil səslənən, yüksək səsli bir ifadədir.
Çığlığın səsi, onun ardınca gələn hadisə və ya duyğuya görə fərqli xüsusiyyətlərə malik ola bilər. Məsələn, dəhşətli bir çığlıq, acı dolu bir çığlıq, sevincdən çıxan bir çığlıq və s. Bu fərqlər səsin tonunda, ritmində və davamlılığında özünü göstərir. Hətta çığlığın səs tembri belə, kimin çığırtdığını və nəyi ifadə etdiyini təyin etməkdə kömək edə bilər.
Ədəbiyyatda çığlıq, şiddətli emosiyaların təsvirində tez-tez istifadə olunan bir vasitədir. Hüseyn Cavidin misalında olduğu kimi, "ətrafda qarğaşalıq və çığlıq qopar" ifadəsi, həm qarışıqlığı, həm də həyəcanı güclü şəkildə oxucuya çatdırır. Çığlıq, əsərin atmosferini canlandıran və hadisələrin gərginliyini artıran bir element kimi çıxış edir.
Qısaca, çığlıq sadə bir səs deyil; o, güclü emosiyaların ifadəsinin fiziki və emosional bir təcəssümüdür. Səsin intensivliyi, tonu və konteksti onun mənasını və təsirini müəyyənləşdirir. Ədəbiyyatda istifadə olunduqda isə, hekayənin dramatizm və gərginliyini artırmaq üçün əvəzsiz bir vasitədir.