Çoxsəslilik (polifoniya) musiqi və vokal sənətində bir neçə səsin eyni zamanda, lakin müstəqil şəkildə səslənməsinə deyilir. Sadəcə bir səsin üst-üstə səslənməsindən fərqli olaraq, çoxsəslilikdə hər səsin öz melodik xətti, ritmik quruluşu və harmonik funksiyası vardır. Bu səslər bir-birini tamamlayır, ziddiyyət təşkil edir və ya qarşılıqlı əlaqədə olur, nəticədə daha zəngin və mürəkkəb bir musiqi toxuması yaranır.
Çoxsəsliliyin inkişafı musiqi tarixində əhəmiyyətli bir mərhələdir. Monofoniyadan (tək səsli musiqidən) çoxsəsliliyə keçid musiqinin ifadə imkanlarını genişləndirmiş, daha mürəkkəb və dərin əsərlərin yaranmasına imkan yaratmışdır. Müxtəlif mədəniyyətlərdə çoxsəsliliyin özünəməxsus üslubları və formaları formalaşmışdır. Məsələn, Qərbi Avropa musiqisi tarixində çoxsəsliliyin inkişafı orta əsrlərdən başlayaraq, Renesans, Barok, Klassik və Romantik dövrlər boyu davam etmiş və müxtəlif texnikaların, üslubların və janrların yaranmasına səbəb olmuşdur.
Çoxsəsli musiqi əsərlərində səslərin bir-birinə qarşılıqlı təsiri, onların bir-birini tamamlaması və ya kontrast təşkil etməsi kompozisiyanın ümumi ifadə gücünü artırır. Müxtəlif səslərin birləşməsi vasitəsilə müəllif daha çox emosiyanı, daha zəngin rəngarəngliyi ifadə edə bilir. Hər bir səsin özünəməxsus rolu və əhəmiyyəti vardır və bu səslərin bir-birinə uyğunlaşması, onların qarşılıqlı əlaqəsi kompozisiyanın harmonik və melodik bütövlüyünü təmin edir.
Çoxsəsliliyin müxtəlif növləri mövcuddur: homofoniya (bir səs əsas melodiya, digərləri isə onun müşayiəti kimi çıxış edir), polifoniya (bütün səslər müstəqildir və eyni əhəmiyyətə malikdir) və onların müxtəlif kombinasiyaları. Müasir musiqidə də çoxsəslilik geniş istifadə olunur, müxtəlif musiqi üslublarında özünü göstərir və daim inkişaf edir.