Çuğundur otu (Beta vulgaris) – çoxillik və ya ikiillik, bəzən isə bir illik ot bitkisi olub, Amaranthaceae (qızılgülkimilər) fəsiləsinə aiddir. Onun adı, kökündə toplanan şəkərdən qaynaqlanır. "Çuğundur" sözü türk dillərindən gəlib və kökünün rəngindən ilhamlanaraq verilmişdir. Bitkinin üstü sıx, incə tüklərlə örtülüdür. Bu tüklərin miqdarı və sıxlığı bitkinin növündən və yetişmə şəraitindən asılı olaraq dəyişə bilər.
Çuğundur otunun müxtəlif növləri vardır və bunlar əsasən köklərinin formasına, rənginə və ölçüsünə görə fərqlənirlər. Bizim ən çox tanıdığımız növləri şəkər çuğunduru (şəkər istehsalı üçün yetişdirilir), yem çuğunduru (heyvan yemi kimi istifadə olunur) və qırmızı çuğundur (qida məqsədilə istifadə olunur)dur. Lakin, çuğundur otunun digər, daha az tanınan növləri də mövcuddur.
Çuğundur bitkisinin tarixi çox qədimdir. Arxeoloji tapıntılar göstərir ki, onu eramızdan əvvəlki dövrlərdə də becərirdilər. Müxtəlif mədəniyyətlərdə həm qida məhsulu, həm də dərman bitkisi kimi istifadə olunmuşdur. Bu gün də çuğundur müxtəlif xalqların mətbəxində özünəməxsus yer tutur və sağlamlıq üçün faydalı vitamin və mineralların mənbəyi kimi qiymətləndirilir.
Çuğundur otunun böyüməsi üçün münbit torpaq və kifayət qədər su tələb olunur. Çox gübrəyə ehtiyacı yoxdur, lakin düzgün qaydada becərilməsi yüksək məhsuldarlıq əldə etmək üçün çox vacibdir. Bitki xəstəliklərinə və zərərvericilərə qarşı həssasdır, buna görə də əkin sahəsinə mütəmadi qulluq edilməlidir.