Çuval: Kətan, kəndir, yaxud digər möhkəm toxuculuq materiallarından hazırlanmış, ağzı bağlanan, əsasən taxıl, un, düyü kimi əmtəə və ya əşyaların saxlanması və daşınması üçün istifadə olunan böyük bir kisədir. “Xaral” kimi sinonimləri də mövcuddur, lakin “xaral” daha çox köhnə və ya sadəcə kətan parçasından hazırlanmış, daha az möhkəm bir kisəni ifadə edir. Çuvalın ölçüləri və materialı istifadə məqsədindən asılı olaraq dəyişir. Kiçik çuvalcıqlar qəhvə, şəkər kimi daha xırda məhsulların saxlanması üçün, böyük çuvallar isə taxıl, pambıq, yaxud kömür kimi həcmli əmtəələrin daşınması üçün istifadə olunur.
Tarix boyu çuvallar müxtəlif mədəniyyətlərdə əhəmiyyətli rol oynamış, həm əmtəə saxlamaq, həm də daşımaq üçün əvəzolunmaz vasitə olmuşdur. Kənd təsərrüfatında məhsulun yığılması və nəql olunmasında çuvalın əhəmiyyəti danılmazdır. Hətta bəzi yerlərdə çuval müəyyən sosial və mədəni simvolizmlə əlaqələndirilmişdir. Məsələn, dolğun çuval bolçuluğun, sərvətin simvolu kimi qəbul edilə bilər, boş çuval isə əksinə, yoxsulluğun və çətinliklərin göstəricisi ola bilər. Milli şair Məhəmməd Füzuli Vaqifin misalında olduğu kimi, çuval həyatın əsas tələbatlarını əks etdirən bir metafora kimi də istifadə edilə bilər. "Bayram oldu, heç bilmirəm neyləyim: Bizim evdə dolu çuval da yoxdur" misrası materialların məhdudiyyətini, yoxsulluğu və bayram şənliyindən məhrum qalmağı təsvir edir.
Müasir dövrdə çuvalın istifadəsi bir qədər dəyişsə də, əsasən kənd təsərrüfatında və sənaye sahələrində öz aktuallığını qoruyub saxlayır. Bundan başqa, bədii sənət əsərlərində, teatr tamaşalarında və fotoqrafiyalarda dekorativ element və ya bədii detal kimi də tətbiq olunur. Çuvalın müxtəlif materiallardan, müxtəlif ölçülərdə və rənglərdə istehsal olunması onun tətbiq sahəsini daha da genişləndirir.