Daxal sözü Azərbaycan dilində, əsasən, kənd yerlərində və xalq arasında işlənən bir termindir. "Daxma" kimi tərcümə olunan bu söz, qarğıdan və ya qamışdan hörülmüş sadə bir yaşayış məkanı, sığınacaq deməkdir.
Daxalın hazırlanma üsulu olduqca sadədir: uzun və möhkəm qamışlar və ya qarğılar bir-birinə hörülərək, konusvari və ya kubvari bir forma verilir. Bu hörgünün üstü, yağışdan və küləkdən qorunmaq üçün, palaz, saman, ya da digər uyğun materiallarla örtülür. Daxalın ölçüləri istifadəçinin ehtiyaclarına görə dəyişir; kiçik bir sığınacaqdan, bir neçə nəfərin yaşaya biləcəyi daha geniş bir məkana qədər müxtəlif formalarda ola bilər.
Tarixən, daxallar köçəri və ya yarı-köçəri həyat tərzi sürən xalqlar tərəfindən, müvəqqəti yaşayış yeri kimi istifadə olunub. Əkinçiliklə məşğul olanlar üçün də, əkin sahələrinə yaxın müvəqqəti yaşayış məkanı kimi xidmət edib. Bu səbəbdən, daxal sadəcə bir ev deyil, həm də həyat tərzinin, iqtisadi fəaliyyətin və tarixin əks olunduğu bir simvoldur.
Müasir dövrdə, daxallar daha çox nadir hallarda rast gəlinir, lakin etnoqrafik muzeylərdə və ya tarixi yerlərdə onların replikaları müşahidə edilə bilər. Daxalın varlığı, Azərbaycanın zəngin mədəni irsinin və keçmişdə insanların təbiətlə uyğunlaşma bacarığının bir göstəricisidir.
Beləliklə, "daxal" sözü sadəcə bir quruluşun adı deyil, həm də tarixi, mədəni və sosial bir məna daşıyır.