Dan sözü Azərbaycan dilində günün doğmasına az qalmış, havanın işıqlanmasını, səhər tezdən günəşin üfüqdə ilk görünməsini ifadə edir. Sadəcə "işıqlanma" deyil, bu, xüsusi bir işıqlanmadır; gecənin qaranlığının yavaş-yavaş, tədricən, sanki incə bir pərdənin aralanması kimi geri çəkilməsi, günəşin yaxınlaşmasının müjdəsidir. Bu, gözlənilən bir hadisədir, yeni bir günün başlanğıcı üçün bir ümid və enerji mənbəyidir.
Dan, günəşin doğması ilə tamamilə eyniləşdirilməməlidir. Dan, günəşin doğmasından əvvəlki anların o sehrli, mistik atmosferini, dünyanın hələ də yuxudan oyanmadığı, təbiətin sakit və səssiz olduğu, ancaq havada sərinliyin yerini istiyə, qaranlığın isə işığa buraxacağı bir hiss yaradır. Bu anlarda ətraf mülayim, yumşaq bir işıqla bürünür, hər şey yeni bir günə hazırlaşır.
Dan işığı, poetik və metaforik mənada da istifadə oluna bilər. Yeni bir şeyin, yeni bir dövrün, yeni bir həyatın başlanğıcını simvolizə edə bilər. Təmizlik, ümid və yenidən başlama hissi ilə əlaqələndirilir. Sənət əsərlərində, ədəbiyyatda, xalq yaradıcılığında dan işığı tez-tez təmizlik, saflıq və müqəddəslik simvolu kimi təsvir olunur.
Beləliklə, "dan" sadəcə bir meteoroloji hadisə deyil, həm də bir duyğu, bir his, bir simvoldur. O, yeni bir günün, yeni bir başlanğıcın, ümidin və təzələnmənin sehrli anını əks etdirir.