Davaçı sözü iki əsas mənada işlənir. Birincisi, sifət kimi istifadə olunur və "davakar", yəni tez-tez dava-dalaş edən, mübahisəyə meyilli insan deməkdir. Bu mənada "davaçı adam", "davaçı qonşu" kimi ifadələr işlədilir. Belə insanlar adətən qıcıqlandırıcı, münaqişəyə həssas və öz fikirlərini qəbul etdirməkdə israrlı olurlar. Onlar həmçinin öz haqlarını müdafiə etmək üçün hər hansı bir vasitədən istifadə edə bilərlər, hətta əgər bu vasitələr qanunsuz və ya etik olmasa belə. Bəzən davaçılıq həddindən artıq özünəinam və ya özünə inamsızlığın nəticəsi ola bilər.
İkinci mənası isə isim kimi istifadə olunur və "birisi ilə davalı işi olan şəxs" deməkdir. Bu mənada davaçı, məhkəmədə öz hüquqlarını müdafiə edən və ya müdafiə edilən tərəfdardır. Məsələn, "məhkəmədə davaçının dindirilməsi" ifadəsi bir məhkəmə prosesində müttəhim və ya iddiaçı tərəfin ifadəsinin alınması deməkdir. Bu mənada davaçı, hüquqi mübahisənin iştirakçısı, yəni məhkəmə prosesinin fəal tərəfidir. Onun vəziyyəti, işin nəticəsindən birbaşa asılıdır və o, öz haqqını qazanmaq üçün hüquqşünasdan kömək ala bilər. Davaçının rolu, hüquq sisteminin ədaləti təmin etmək mexanizminin mühüm bir hissəsidir.