Dəfçilik (dəf + -çilik) – musiqi aləti olan dəfin çalınması ilə məşğul olmaq, dəf çalmaq işi, peşəsi və ya sənətidir. Dəfçilik sadəcə bir musiqi ifaetmək fəaliyyəti deyil, əsrlər boyu inkişaf etmiş və zəngin bir mədəni irsin tərkib hissəsidir. Müxtəlif mədəniyyətlərdə dəf və onun ifa üsulları fərqlənsə də, dəfçiliyin əsas mahiyyəti ritm və səsin ahəngdar birliyini yaratmaqda, dinləyicilərə duyğu və təəssüratlar bəxş etməkdədir.
Dəfçiliyin tarixi qədim zamanlara gedib çıxır. Dünyanın müxtəlif yerlərində, o cümlədən Azərbaycanda, dəf müqəddəs musiqi aləti kimi qəbul edilmiş, dini mərasimlərdə, toy və yas məclislərində, bayramlarda istifadə olunmuşdur. Bu səbəbdən də dəfçiliyi sadəcə bir peşə kimi deyil, həm də bir sənət, bir ənənə kimi dəyərləndirmək lazımdır. Dəfçinin ustalığı təkcə aləti bacarıqla çalmaqda deyil, həm də musiqinin ruhunun dərk edilməsində, onu dinləyicilərə doğru şəkildə çatdırmaqda özünü göstərir.
Müasir dövrdə də dəfçilik öz aktuallığını qoruyub saxlayır. Dəfçilər müxtəlif musiqi kollektivlərində, ansambllarda çalışır, solo çıxışlar edir, konsertlər verir, musiqi təhsili verirlər. Dəfçiliyin inkişafına töhfə verən sənətkarlar milli musiqi irsinin qorunması və təbliği baxımından xüsusi əhəmiyyət kəsb edir. Onların ifaları həm klassik üslubda, həm də müasir musiqi janrlarında öz əksini tapır, musiqi mədəniyyətinə yeni rənglər qatır.
Beləliklə, dəfçilik sadəcə dəf çalmaq işi deyil, zəngin bir tarixə, dərin mədəniyyətə malik olan, özünəməxsus sənət və peşədir. Dəfçiliyin gələcəyi isə bu sənətin davamlılığında, yeni nəslin yetişdirilməsində və onun təbliğindədir.