Dərd-qüssə sözü Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında dərin mənalı bir ifadədir. Klassik ədəbiyyatımızda geniş istifadə olunan bu termin sadəcə "kədər" və ya "qəm" mənalarından daha çox şey ifadə edir. "Dərd" sözü daha çox iç dünyanı sarsıdan, dərin və uzun müddətli bir mənfi duyğunu, ruhun dərinliklərindən qaynaqlanan bir ağırlığı ifadə edir. "Qüssə" isə daha çox xarici səbəblərlə əlaqəli, xüsusilə də bir itki, ayrılıq və ya faciə ilə əlaqədar kədəri, üzülməni bildirir.
Beləliklə, "dərd-qüssə" birgə istifadəsi, iç dünyanın dərinliyindən qaynaqlanan dərin kədər və xarici səbəblərlə bağlı üzülmənin bir araya gələrək insanı əhatə edən mürəkkəb bir emosional vəziyyəti təsvir edir. Bu, sadəcə bir anlıq kədər deyil, uzun müddət davam edən, insanın həyatına, düşüncələrinə və hərəkətlərinə təsir edən bir haldır. Klassik əsərlərdə tez-tez "dərd-qüssəli günlər", "dərd-qüssə çəkmək", "dərd-qüssəyə qərq olmaq" kimi ifadələrdə rast gəlinir ki, bu da söz birləşməsinin gücünü və ifadə etdiyi mənanın dərinliyini bir daha təsdiq edir.
Maraqlı bir məqam da odur ki, "dərd-qüssə"nin tərkibindəki hər iki sözün sinonimləri olsa da, onların birgə istifadəsi mənanı daha da gücləndirir və tamlığı ilə fərqlənir. Bu, Azərbaycan dilinin incəliklərindən və ifadə qabiliyyətinin zənginliyindən xəbər verir. Sadəcə "kədər" demək əvəzinə "dərd-qüssə"nin istifadəsi mətnə daha çox duyğu, dərinlik və ədəbiyyat qoxusu əlavə edir.