Dəyirmançı - Dəyirmanlarda buğdanı üyüdərək un əldə etməklə məşğul olan peşə sahibidir. Bu peşə əsrlər boyu əhali üçün çörək təminatında mühüm rol oynamış, həyatın ayrılmaz bir hissəsi olmuşdur. Dəyirmançılar, əl dəyirmanlarından tutmuş, su və ya külək gücü ilə işləyən daha mürəkkəb qurğulara qədər müxtəlif növ dəyirmanlarda çalışmışlar. Onların bacarığı və təcrübəsi, üyüdülən unun keyfiyyətini, həmçinin dəyirmanın səmərəli işləməsini təmin edirdi.
Dəyirmançılıq sadəcə bir peşə deyil, həm də bir həyat tərzi idi. Dəyirmanlar, adətən, kəndlərin kənarında, su mənbələri yaxınlığında yerləşirdi və dəyirmançılar ailələri ilə birlikdə orada yaşayırdılar. Onların gündəlik həyatı dəyirmanın ritminə uyğunlaşmışdı; səhərdən axşama qədər ağır əməklə məşğul olurdular. Bu səbəbdən də, dəyirmançıların həyatı, əməksevərlik, səbr və davamlılıqla bağlı bir çox atalar sözünün və məsəlin yaranmasına ilham vermişdir. "Dəyirmançının şahidi kömbəçi olar" atalar sözü də bu peşənin xüsusiyyətlərini və dəyirmançının həyat tərzinin ətraf mühitlə bağlılığını əks etdirir.
Müasir dövrdə, sənaye üsulu ilə un istehsalı geniş yayılmış olsa da, dəyirmançılığın tarixi əhəmiyyəti və dəyirmançıların əməyinin qiyməti unutulmamalıdır. Qulam Hüseynin şeirindən götürülən misal ("Üstümü unlu görüb adımı dəyirmançı çağırdı") bu peşənin əhəmiyyətini və onunla bağlı olan stereotipləri dəqiq şəkildə əks etdirir. Bu misal, insanların öz peşələrinə olan münasibətlərini və həmin peşə ilə bağlı ictimai qəbulu da göstərir.