Dialektal sifəti, yunan mənşəli bir söz olub (yun. διάλεκτος - dialektos - söhbət, danışıq, lüğət), əsasən dilçilik sahəsində işlənir. Mənaca bir dilin ümumi, standart formasından fərqlənən, coğrafi, sosial və ya mədəni bir qrupun istifadə etdiyi yerli, regional və ya sosial leksik və qrammatik xüsusiyyətləri ifadə edir. Yəni, dialektal sözü, bir dilin standart formasından kənarda, konkret bir bölgəyə və ya icmaya məxsus dil xüsusiyyətlərini təsvir edir.
Dialektal ifadələr, söz ehtiyatı, fonetika (səs sistemləri), qrammatika (qrammatik qaydalar) və sintaksis (cümlə quruluşu) baxımından standart ədəbi dildən fərqlənə bilər. Bu fərqlər bəzən çox incə, bəzən isə olduqca nəzərəçarpan ola bilər. Məsələn, bir sözün dialektal variantı standart dil variantından tamamilə fərqlənə bilər və ya eyni sözün müxtəlif dialektlərdə fərqli mənaları ola bilər.
Dialektal xüsusiyyətlər dilin zənginliyinin və müxtəlifliyinin göstəricisidir. Hər bir dialekt özünəməxsus tarixi, mədəni və coğrafi kontekstə malikdir və bu kontekst dialektin dil xüsusiyyətlərinə öz təsirini göstərir. Dialektlərin öyrənilməsi dilin inkişaf tarixini və dilin müxtəlif sosial qruplar arasında necə yayıldığını anlamaq üçün çox əhəmiyyətlidir. Dialektologiya adlı dilçilik sahəsi məhz bu məsələlərlə məşğul olur.
Bir sözün və ya ifadənin "dialektal" olmasına dair qiymətləndirmə, hər zaman subyektiv ola bilər. Çünki, hansı dil formasının "standart", hansının "dialektal" hesab olunması, sosial, siyasi və mədəni amillərdən asılıdır. Bəzi dialektal ifadələr zamanla ədəbi dilə daxil ola bilər, bəziləri isə tədricən istifadədən çıxa bilər.