Dibaçə (fars. دباچه) sözü ədəbiyyatda kitabın giriş hissəsini, xüsusilə də keçmişdə qızıl suyu və nəfis nəqşlərlə bəzədilmiş ilk səhifələrini və ya müqəddiməsini ifadə edir. Sadəcə ilk səhifələr deyil, əsərin ümumi mövzusuna, məqsədinə, yazılma səbəbinə və ya yazıçının özünə dair ön söz xarakterli məlumatları əhatə edən bir bölmə kimi də qəbul edilə bilər.
Dibaçənin əsas funksiyası oxucuya əsərin məzmunu haqqında ümumi bir fikir vermək, onu əsərin qalan hissəsinə hazırlamaqdır. Lakin bu funksiyadan əlavə, dibaçə əsərin estetik dəyərinə də töhfə verir. Xüsusilə də keçmişdə, kitabların əl ilə yazıldığı və bəzədildiyi dövrlərdə, dibaçənin qızıl suyu, nəfis xəttatlıq və miniatürlərlə bəzədilməsi əsərin dəyərini artırırdı. Bu bəzəklər həm estetik zövqü oxşayırdı, həm də əsərin əhəmiyyətini vurğulayırdı. Dibaçə, həm də əsərin mədəni-tarixi kontekstini anlamağa kömək edən əlavə məlumatlar ehtiva edə bilərdi.
Müasir ədəbiyyatda dibaçənin forması və funksiyası dəyişsə də, əsərin giriş hissəsi kimi əhəmiyyəti qalmaqdadır. Müasir kitablarda dibaçə daha çox müəllif ön sözü, redaktorun ön sözü və ya tərcüməçinin ön sözü kimi formalarda görünür. Ancaq kökləri qədim Şərq ədəbiyyatına gedib çıxan dibaçənin varlığı, kitabın mətninin başlanğıcından öncəki bu mühüm giriş hissəsinə olan diqqəti vurğulayır. Bu hissə bəzən sadə, bəzən isə olduqca zəngin və incəsənət nümunəsi kimi diqqəti cəlb edir.