Didərgin sifəti, kökləri qədim tarixə söykənən, dərin məna və duyğular daşıyan bir sözdür. Sadəcə "yurdundan, vətənindən məhrum olaraq başqa yerlərdə dolaşan" demək deyil, daha çox bir həyat tərzini, bir ruhi vəziyyəti ifadə edir. Didərgin insan, öz evini, torpağını, yaxınlarını itirdiyinə görə deyil, həm də bir məqsəd, bir hədəf, bir arzu dalınca sərgərdan olan, özünü daim axtaran birisidir.
Sözün "sərgərdan" və "dərbədər" mənaları ilə paralellik təşkil etməsinə baxmayaraq, "didərgin" daha çox məcburiyyətdən deyil, bəzən qəsdən, öz seçiminin nəticəsi olaraq başqa yerlərdə dolaşan insanı ifadə edir. Bu seçim hər hansı bir səbəbdən – ədalətsizliyə qarşı mübarizədən tutmuş, özünü tapmaq ehtiyacına qədər – ola bilər. Didərginlik sadəcə coğrafi bir yer dəyişməsi deyil, həm də ruhun dəyişkən, sarsılmaz bir səyahətidir.
Misal olaraq verilən şeir parçası "Firqətindən əlim getməz bir işə; Gəzirəm didərgin" dərin bir məna ifadə edir. Bu misrada didərginlik, bir sevdiyindən ayrılmanın, bir məqsədə çatmaq üçün uzun və çətin bir yola çıxmanın simvoludur. Yəni fiziki səyahət, ruhən bir yerdən başqa bir yerə səyahət etməyi əks etdirir.
Beləliklə, "didərgin" sözü sadəcə coğrafi bir vəziyyəti deyil, həm də ruhi bir hal, bir həyat fəlsəfəsini, dərin bir duyğu və təcrübəni ifadə edən zəngin mənalı bir sözdür. O, sözlərin təkcə lüğəti mənasından kənara çıxaraq, öz duyğularını, məqsədlərini axtaran insanın iç dünyasının əksidir.