Dirrikçilik sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında özünəməxsus yer tutan bir termindir. Sadəcə "dirrikçinin işi, peşəsi, məşğuliyyəti" kimi qısa bir izahla kifayətlənmək, bu sahənin əhatə dairəsini tam əks etdirmir. Əslində dirrikçilik, əməksevər insanın torpağın bəhrəsini artırmaq, təbiətin nemətlərindən daha səmərəli istifadə etmək üçün sərf etdiyi zəhmətin, bacarığın və sənətin birgə məhsuludur.
Dirrikçilik, əsasən, tərəvəz bitkilərinin becərilməsi ilə bağlı olsa da, yalnız "bostançılıq"la eyniləşdirilməməlidir. Bostançılıq daha geniş bir anlayış olub, qovun, kartof, balqabaq kimi bitkilərin becərilməsini də əhatə edir. Dirrikçilik isə daha çox xırda, tez yetişən tərəvəz növlərinin (məsələn, göyərti, xiyar, pomidor, bibər və s.) intensiv becərilməsi üsullarına yönəlib. Bu, daha çox əl əməyinə, diqqətə və spesifik biliklərə ehtiyac duyur.
Dirrikçilik, həmçinin, torpaqdan səmərəli istifadə, suvarma sistemlərinin düzgün qurulması, gübrələrin optimal şəkildə tətbiqi, zərərvericilərlə mübarizə və digər aqrotexniki tədbirləri özündə birləşdirən mürəkkəb bir prosesdir. Dirrikçinin bacarığı, təcrübəsi və bilik səviyyəsi məhsulun keyfiyyəti və miqdarı üçün həlledici əhəmiyyət kəsb edir. Belə ki, dirrikçiliyin uğuru, həm torpağın xüsusiyyətlərinin, həm də hava şəraitinin dəqiq qiymətləndirilməsindən, eləcə də müasir aqronomik biliklərdən asılıdır.
Tarixən, dirrikçilik kənd təsərrüfatında mühüm yer tutmuş, insanların qidasında əsas rol oynamışdır. Bu gün də, xüsusilə şəhər ətrafı ərazilərdə dirrikçilik əhəmiyyətini qoruyub saxlayır, təzə və sağlam məhsul istehsalında əhəmiyyətli rol oynayır. Beləliklə, dirrikçilik sadəcə bir peşə deyil, həm də ənənələrin, təcrübənin və təbiətlə ahəngdar əlaqənin gözəl bir nümunəsidir.