Diş-diş: Sözün əsas mənası, bir səthin dişlərə, kiçik çıxıntılara və ya kəskin kənarlara malik olmasını ifadə edir. Bu, sadəcə olaraq "dişli" olmaqdan daha çox, səthin toxumasının qeyri-hamarlığını, hətta bir qədər qaba və kəskin olmasını vurğulayır. Dişlər müntəzəm, ardıcıl və ya nizamsız bir şəkildə düzülə bilər. Mühüm olan, səthin hamar olmaması, üzərində qabarıq hissələrin olmasıdır. Məsələn, bir taxta parçası diş-diş ola bilər, çünki onun üzərində çoxlu kiçik çıxıntılar vardır; və ya bir daş hasar diş-diş ola bilər, çünki daşlar bir-birinə sıx olaraq, aralarında boşluqlar qalacaq şəkildə düzülmüşdür. Bu, səthin toxumasını vizual olaraq təsvir edərək əyani bir təəssürat yaradır.
Faranın işığı hündür daş hasarın diş-diş divarına toxunub yayıldı: Bu cümlədə "diş-diş" sözü, hasarın daşlarının bir-birinə sıx, lakin qeyri-hamar şəkildə düzülməsini ifadə edir. Daşların qeyri-bərabər səthləri işığın qırılmasına və səpələnməsinə səbəb olur, bu da "toxunub yayıldı" ifadəsində əks olunur. Beləliklə, "diş-diş" sadəcə bir təsviri vasitə deyil, həm də işığın hasarla necə qarşılıqlı əlaqədə olduğunu göstərən poetik bir detal kimi işlənir.
Ümumiyyətlə, "diş-diş" sözü, səthin qeyri-hamarlığını və kəskin çıxıntılarını vurğulayan, əyani və təsviri bir söz olaraq tərif oluna bilər. O, obyektin toxumasını və səthinin görünüşünü daha aydın şəkildə canlandırmağa kömək edir.