Donuq sifəti əsasən iki əsas mənada işlənir: birincisi, fiziki bir vəziyyəti, ikincisi isə metaforik bir təsviri bildirir.
Birinci mənada, "donuq" sözü bir şeyin donmuş, buzlaşmış və ya buz bağlamış olduğunu ifadə edir. Bu, suyun donması, qışda torpağın donması və ya hətta qatılaşmış bir mayenin vəziyyəti kimi konkret halları əhatə edir. Bu mənada, "donuq" sözü "buzlu", "buz tutmuş", "qatılaşmış" kimi sinonimlərlə əvəz oluna bilər. Daha da dəqiqləşdirmək üçün, "donuq" sözü donmanın dərəcəsini də ifadə edə bilər: yüngülcə donmuş, tamamilə donmuş və s. Məsələn, "donuq torpaq", "donuq çay", "donuq ət" ifadələri bu mənanı aydın şəkildə göstərir. Eyni zamanda, insan bədəninin şiddətli şaxtada bərk üşüməsi də "donuq" sözü ilə ifadə oluna bilər: "Şiddətli şaxtadan donuq əllərim titrəyirdi".
İkinci mənada isə "donuq" sözü metaforik olaraq işlənir və daha çox bir şeyin görünüşü və ya vəziyyəti ilə əlaqədardır. Bu mənada "donuq" ifadəsi, bir şeyin üstünün donmuş kimi tutqun, dumanlı, parıltısız, işıltısız və ya şəffaf olmayan olduğunu ifadə edir. Məsələn, "donuq hava", "donuq rəng", "donuq baxış" ifadələrində parıltı, canlılıq və ya aydınlığın olmaması vurğulanır. Bu mənada "donuq" sözü "tutqun", "solğun", "sönük", "cansız" kimi sinonimlərlə əvəz oluna bilər. "Donuq baxış" ifadəsi bir insanın ruhsuzluğunu, "donuq rəng" isə rəngin solğunluğunu və cansızlığını göstərir. Həmçinin "donuq səs" ifadəsi, səsin zəif və anlaşılmaz olduğunu bildirir. Bu metaforik istifadə, fiziki donmadan fərqli olaraq, hisslərə, duyğulara və ya görünüşə aiddir.
Beləliklə, "donuq" sözü həm konkret, həm də metaforik mənalarda istifadə olunan çoxşaxəli bir sifətdir. Onun mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişir və ətraflı təsvir üçün əlavə sözlərlə dəstəklənməlidir.