Dördgöz sözü əsasən memarlıq və tikinti terminologiyasında istifadə olunan bir sifətdir. Lüğətlərdə verilən "dördşəbəkəli, dördbölgülü, dörd gözü olan (ev, dükan, pəncərə və s.)" tərifi sözün əsas mənasını əks etdirir, lakin onun estetik və funksional tərəflərini tam əhatə etmir.
Daha dəqiq desək, dördgöz, iki şaquli və iki üfüqi bölmə ilə dörd hissəyə bölünmüş pəncərə, qapı və ya digər memarlıq elementlərini təsvir edir. Bu bölmələr ümumiyyətlə eyni ölçülü və formalı olur, bəzən isə fərqli ölçülərdə və formalarda ola bilər. "Göz" termini burada kiçik pəncərə və ya açılış mənasında işlənir.
Dördgöz konstruksiyalarının tarixi olduqca qədimdir. Müxtəlif memarlıq üslublarında, o cümlədən klassik, barokko və s. üslublarda geniş istifadə olunmuşdur. Onların əsas üstünlüyü daha çox işıq və havanın otağa daxil olmasını təmin etməsidir. Bundan əlavə, dördgöz pəncərələr bəzən estetik bir element kimi də istifadə olunur, binanın ümumi görünüşünü zənginləşdirir və bədii dəyərini artırır.
Misal olaraq, köhnə Azərbaycan evlərində tez-tez rast gəlinən dördgöz pəncərələr həm işıqlandırma, həm də havalandırma üçün ideal həll idi. Ancaq müasir dövrdə də dördgöz pəncərələr öz aktuallığını qoruyub saxlayır və müxtəlif üslublarda inşa edilən binalarda istifadə olunur. Misal olaraq, verilən mətn də dördgöz pəncərənin köhnəlməsi və təmirə ehtiyacı olduğunu göstərir: "Dördgöz pəncərənin xəmirlənmiş kağızı qopur, küləkli qar içəriyə soxulur". Bu misal, dördgöz pəncərələrin praktik tətbiqinin həm də müəyyən təmir və bərpa tələblərini ortaya qoyduğunu göstərir.