Döycə sözü Azərbaycan dilində əsasən iki mənada işlənir: peyvənd və qələm.
Peyvənd kimi: Bu mənada döycə, xüsusilə meyvə ağaclarına edilən peyvənd əməliyyatını ifadə edir. Yəni, bir bitkinin bir hissəsini (budaq, qönçə) digər bitkiyə birləşdirmək, onların bir-birinə bitişməsini təmin etmək prosesidir. Bu proses bitkinin genetik xüsusiyyətlərini dəyişməyə, istənilən xüsusiyyətləri (məsələn, meyvənin dadı, rəngi, ölçüsü, xəstəliyə davamlılığı) əldə etməyə imkan verir. Beləliklə, "döyçə vurmaq" ifadəsi meyvə ağaclarına peyvənd etmək mənasını verir. Tarixən, bu ənənəvi kənd təsərrüfatı üsulu sayəsində səmərəli meyvəçilik mümkün olmuşdur.
Qələm kimi: Döycə sözü bəzi bölgələrdə qələm, qələm ucu mənasında da işlədilir. Bu isə daha çox yazı aləti kimi istifadə olunan nazik, iti uclu bir əşyanı bildirir. Bu mənada "döyçə ilə yazmaq" və ya "döyçə qırmaq" kimi ifadələr istifadə oluna bilər. Ancaq bu məna peyvənd mənasına nisbətən daha az yayılmışdır və əsasən dialektal leksikaya aiddir.
Qısaca, "döyçə" sözü həm bitkiçilikdə mühüm bir əməliyyatı, həm də yazı alətini bildirən maraqlı bir leksik vahiddir. Onun ikiqat mənası dilin zənginliyini və inkişaf tarixini əks etdirir.