Draqun (fr. dragon) termini hərbi tarixdə xüsusi bir atlı qoşun növünü ifadə edir. "Draqun" sözü özünün etimologiyasını fransız dilindən alır və əjdahanı (dragon) xatırladan qorxulu görünüşlü bir atlı əsgəri təsəvvür etdirir. Bu termin ilk dəfə XVII əsrdə Fransada yaranmış və tez bir zamanda Avropanın digər ölkələrinə yayılmışdır.
Draqunlar adi süvarilərdən fərqlənirdilər. Onlar həm piyada, həm də atlı döyüşlərə hazırlıqlı idilər. Bu səbəbdən də silahlanmaları müxtəlif idi: əsasən tüfəng, qılınc və qamçıdan ibarət idi. Piyada döyüşlərinə daha uyğunlaşmış olmalarına baxmayaraq, sürətli hücumlar üçün atlardan da istifadə edirdilər. Bu onlara həm manevr qabiliyyəti, həm də həm piyada, həm də atlı düşmənlə mübarizə aparmaq imkanı verirdi.
Çar ordusunda da draqun alayları mövcud idi. Onlar həm hücumlarda, həm də müdafiədə fəal iştirak edirdilər. Draqunlar, taktiki çevikliyi və müxtəlif döyüş şəraitinə uyğunlaşa bilmə qabiliyyəti ilə seçilirdilər. Beləliklə, draqunlar sadəcə bir hərbi bölmə deyil, həm də müəyyən döyüş taktikası və hərbi təşkilatlanmanın təcəssümü idi.
Maraqlı bir fakt kimi, draqunların geyim və silahlanmasında müəyyən dəyişikliklər olsa da, onların əsas fərqləndirici xüsusiyyəti – həm piyada, həm də atlı döyüş aparmaq qabiliyyəti – həmişə qorunub saxlanılıb. Bu səbəbdən də draqunlar hərbi tarixdə özünəməxsus yer tutmuşdur və hərbi tarixçiləri bu gün də maraqlandırmaqdadır.