Duaçı sözü köhnə Azərbaycan dilində dua edən şəxsi, daha geniş mənada isə, birinə yaxşılıq, uzun ömür və səadət arzu edən hər kəsi bildirir. Müasir dilin təsiri altında bu söz nadir hallarda işlənir, lakin semantik zənginliyi ilə diqqəti cəlb edir. Sadəcə dua edəni deyil, həm də öz duaları ilə başqasının rifahını istəyən, onun xeyir-duasını edən kəs kimi təsəvvür olunur.
Maraqlıdır ki, "duaçı" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər. Məsələn, verilən misal "Borclunun duaçısı alacaqlıdır" ifadəsində "duaçı" sözü, borcun qaytarılmasını istəyən, əslində borclunun üstündə haqqı olan alacaqdarı ifadə edir. Burada dua məcazi mənada işlənir – alacaqlı borcun ödənilməsini arzulaması "dua" kimi təsvir olunur. Bu da sözün məna çalarlarının nə qədər zəngin olduğunu göstərir.
Beləliklə, "duaçı" sözü sadəcə dini kontekstdə deyil, həm də sosial münasibətlərdə, məsələn, maddi və ya mənəvi haqqların qaytarılmasını gözləyən şəxsin vəziyyətini ifadə etmək üçün də işlənə bilər. Bu isə sözün tarixi inkişafının və dilin yaradıcı imkanlarının göstəricisidir.