Dust (farsca mənşəli) sözü klassik Azərbaycan ədəbiyyatında “dost” mənasında işlənmişdir. Müasir Azərbaycan dilində istifadə olunmasa da, klassik əsərlərin tərcümə və təhlili zamanı rast gəlinir. “Dost” sözünün daha köhnə və ya poetik bir sinonimi kimi qəbul edilə bilər.
Xətai şeirindən götürülmüş misal (“Sənə nərgiz təki valeh olan mən; Ki, hüsnün surəti-rəhmandır, ey dust!”) “dust” sözünün sevgi və ehtiram ifadə etmək üçün istifadə edildiyini göstərir. Şeirdəki “dust” sözü sadəcə yoldaşlıqdan kənara çıxaraq, dərin sevgi və ehtiramı ifadə edən, nərgizə bənzədilmiş gözəl bir insana ünvanlanmışdır.
Beləliklə, “dust” sözü, müasir dilin “dost” sözünün sinonimi olaraq qəbul edilməklə yanaşı, klassik ədəbiyyatda daha çox şairin müraciət etdiyi əziz və sevgili bir insanı ifadə etmək üçün istifadə olunmuşdur. Onun mənası sadəcə “dost” deyil, əlaqənin dərinliyini və xüsusi əhəmiyyətini vurğulayan bir ifadədir. Sözün etimologiyası və klassik ədəbiyyatda istifadəsi onu zəngin məna dünyasına malik bir söz kimi təqdim edir.
Qeyd etmək lazımdır ki, “dust” sözünün müasir Azərbaycan dilində istifadə edilməməsi onun mənasını və tarixi kontekstini öyrənməyin əhəmiyyətini daha da artırır. Klassik ədəbiyyatın dərinliyinə və sözlərin zəngin məna dünyasına nəzər salmaq üçün bu cür sözləri öyrənmək vacibdir.