Duş sözü Azərbaycan dilində qədim bir söz olub, əsasən yuxu və ya röya mənasında işlənir. Müasir Azərbaycan dilində nadir hallarda istifadə olunsa da, ədəbiyyatımızda, xüsusilə də klassik əsərlərdə rast gəlinir. "Yuxu" və "röya" sözlərinin sinonimi kimi qəbul edilməklə yanaşı, duş sözü bu iki anlayışdan bir qədər fərqli bir kontekstdə də işlənə bilər.
Müasir dilin təsirinə məruz qalmayan, daha çox poetik və ifadəli bir tərzdə istifadə olunan "duş" sözü, sadəcə olaraq gecə yuxusunu deyil, qısa, qəfil, ancaq dərin təsir bağışlayan vizyonları, xəyalları və hətta sərsəmlik anlarını da ifadə edə bilər. Kərəm bəndindəki "duş kimi; Gəldi keçdi boran kimi, qış kimi" misrasında da bu məna nəzərdə tutulur. Yəni, qısa, ancaq güclü təsir edən bir şey kimi təsvir olunur. Bu mənada duş, bir anlıq görülən xəyal və ya əqli halların qəfil və sürətli keçməsini ifadə edir.
Beləliklə, "duş" sözü sadəcə "yuxu" və ya "röya" ilə məhdudlaşmayan, daha geniş bir məna daşıyır. O, poetik dilə özünəməxsus bir rəng qatar və mətnə dərinlik verir. Bu sözün istifadəsi, əsərin ədəbi keyfiyyətini yüksəldir və oxucuya daha dərin bir təsir bağışlayır. Qədim Azərbaycan dilinin zənginliyinə bir nümunə kimi, "duş" sözü dili araşdıranlar üçün də maraqlı bir tədqiqat mövzusudur.