Duvaqlı: Sifət. Üzündə duvaq olan, üzü duvaqla örtülü. Bu söz, əsasən qadınlar üçün, xüsusilə toy mərasimlərində istifadə olunur və gəlinin təmizliyi, saflığı və gizli gözəlliyini simvollaşdırır. Duvağın materialı, rəngi və dizaynı regiondan regiona, mədəniyyətdən mədəniyyətə dəyişə bilsə də, ümumi məna hər yerdə eyni qalır: gizlənmə, müəyyən bir dərəcədə əlçatmazlıq, eyni zamanda, qorunma və ehtiram.
Duvaqlı sözü, sadəcə "üzü örtülü" mənasını verməklə kifayətlənməyərək, daha çox emosional yük daşıyır. Misal üçün, "ağ duvaqlı gəlin" ifadəsi, təkcə gəlinin üzünün örtülü olduğunu deyil, həm də onun xoşbəxtliyini, təravətini, yeni həyatın başlanğıcındakı təmizliyini, hətta bir qədər də incəlik və həyəcanını ifadə edir. Bu sözün kontekstə bağlı olaraq müxtəlif çalarlar ala bilməsi onun dilçilik baxımından maraqlı tərəflərindən biridir. Məsələn, "duvaqlı qarlı dağlar" deyəndə, dağların qar örtüyünün incəliyini, gizli gözəlliyini və sərtliyin arxasında gizlənən həlimliyi ifadə etmək olar.
Ədəbiyyatda duvaqlı sözü, metaforik mənada da geniş istifadə olunur. Məsələn, "duvaqlı xatirələr", "duvaqlı sirr", "duvaqlı gələcək" kimi ifadələr, qeyri-müəyyənliyi, gizlilik və ya qismən aşkar olan bir həqiqəti ifadə edir. Beləliklə, duvaqlı sözü, sadə bir sifət olmaqdan çıxaraq, zəngin mənalı, obrazlı bir söz kimi ədəbi dilin zənginləşməsində mühüm rol oynayır.