Dübbə sözü, köhnə Azərbaycan dilinin zəngin leksikasından qalmış maraqlı bir termindir. Müasir dilin leksikonunda geniş yayılmasa da, tarixi mətnlərdə və xalq ədəbiyyatında rast gəlinir. Əsasən "masqaraçı" və "oyunbaz" mənalarında işlənsə də, daha dərin bir təhlil onun mənasının sadəcə bu iki sözlə məhdudlaşmadığını göstərir.
Dübbə, sadəcə əyləncə üçün masqaraçılıq edən biri deyil. Daha çox, situasiyanı öz lehinə çevirmək üçün hiyləgərlik və uşaqlıq qarışığı ilə hərəkət edən, özünü göstərmək üçün nəzakət qaydalarını pozmağı əsla düşünməyən bir şəxsiyyəti təsvir edir. Bəzən əsəbi və qıcıqlandırıcı olsa da, eyni zamanda cazibədar və qeyri-adi xüsusiyyətləri ilə diqqət çəkən biridir.
Məsələn, bir “dübbə” özünü başqalarının diqqət mərkəzinə qoymaq üçün qəribə hərəkətlər edə, şən və sərt zarafatlar söyləyə, hətta bəzən ədəbsizlik həddinə gedə bilər. Ancaq bütün bunlar arxasında, diqqətə, tərifə və ya sadəcə reaksiya almaq istəyi durur. Bu səbəbdən də, "dübbə" sadəcə bir epitet deyil, mürəkkəb bir xarakterə işarə edir.
Tarixi kontekst nəzərə alınaraq, "dübbə"nin mənası həm də zamanın sosial normalarından və qəbul edilmiş davranış qaydalarından kənara çıxmağı, müəyyən qədər isyanı əks etdirə bilər. Bu cür şəxsiyyətlər hər zaman ətraflarında mübahisələrə səbəb olsalar da, eyni zamanda həyatın monotonluğuna bir rəng qatırlar.
Beləliklə, "dübbə" sözünün mənasını tam anlamaq üçün, onun sadəcə "masqaraçı" və "oyunbaz" olmasının kənarda qalaraq, tarixi və sosial kontekstini, şəxsiyyətin mürəkkəb təbiətini nəzərə almaq lazımdır. Bu, köhnə Azərbaycan dilinin zənginliyini və ifadə imkanlarını əks etdirən maraqlı bir nümunədir.