Dümbəkçilik, əsasən Azərbaycan musiqisinin ayrılmaz tərkib hissəsi olan dümbəyin çalınması ilə məşğul olan şəxsin - dümbəkçinin - peşəsini, işini ifadə edən bir termindir. Sadəcə "dümbək çalmaq"dan daha geniş məna daşıyır. Çünki dümbəkçilik, təkcə alətin fiziki ifasına deyil, həm də musiqi nəzəriyyəsinə, ritm hissinə, improvizasiya qabiliyyətinə, musiqi janrlarına və üslublarına, hətta səhnə davranışına və tamaşaçı ilə qarşılıqlı əlaqəyə də bələdliyi tələb edir.
Dümbəkçilik, bir çox mədəniyyətdə olduğu kimi, Azərbaycan mədəniyyətində də nəsillər boyu ötürülən bir sənətdir. Ustad-şagird münasibətləri əsasında inkişaf edən bu peşə, həm də musiqi təhsili müəssisələrində sistemli şəkildə öyrənilir. Dümbəkçinin bacarığı, müxtəlif ritmləri, səsləri, tərzləri mükəmməl şəkildə ifadə etmək qabiliyyətindən asılıdır. O, müxtəlif musiqi qruplarında iştirak edə, solo ifalar edə, həmçinin musiqi əsərlərinin ifasında digər alətlərlə ahəngdar işləyə bilir.
Dümbəkçiliyin tarixi, dümbəyin özü qədər qədimdir və Azərbaycanın zəngin musiqi tarixinin ayrılmaz bir hissəsini təşkil edir. Müxtəlif bölgələrdə, dümbəyin çalınma üsullarında və ifa ənənələrində müəyyən fərqlər olsa da, dümbəkçilik peşəsi, Azərbaycan musiqi mədəniyyətinin əsas sütunlarından biri olaraq qalır. Müasir dövrdə isə dümbəkçilik, klassik musiqidən tutmuş, müasir janrlara qədər geniş bir spektrdə istifadə olunur və daim inkişaf edir.
Beləliklə, "dümbəkçilik" sözü sadəcə bir peşənin adından daha çox, zəngin bir musiqi ənənəsinin, bacarığın, sənətin və hətta mənəvi irsi ifadə edir. "Dumbulçuluq" kimi sinonimi isə daha az yayılmış və bəzən dialektal xarakter daşıyır.