Dünyapərəst sözü, əsasən klassik ədəbiyyatımızda rast gəldiyimiz bir termin olub, farsca "dünya" və "pərəst" sözlərindən əmələ gəlmişdir. "Pərəst" sözü, "sevən", "pərəstiş edən", "aşiq olan" mənalarını ifadə edir. Beləliklə, dünyapərəst sözü, "dünyanı sevən", "dünyaya aşiq olan" kimi sadə bir tərifə sahib olsa da, mənası daha dərin və çoxşaxəlidir.
Dünyapərəst insan, dünyanın maddi nemətlərinə, ləzzətlərinə və zövqlərinə həddindən artıq bağlıdır. Bu bağlılıq o qədər güclüdür ki, həyatının məqsədi, bütün varlığının mərkəzi bu dünyəvi şeylər olur. Onun üçün əxlaqi dəyərlər, mənəvi kamillik, əbədi həyat kimi anlayışlar arxa plana keçir. Dünyapərəst, mal-dövlət, şöhrət, nüfuz kimi dünyəvi dəyərlərə can atır və bunları əldə etmək üçün hər cür yola əl atmağa hazırdır.
Lakin, "dünyapərəstlik" anlayışı mütləq mənfi bir hal kimi qəbul edilməməlidir. Çünki dünyanın zövq və nemətlərindən faydalanmaq, həyatdan zövq almaq özü-özlüyündə mənfi deyildir. Dünyapərəstliyin mənfi tərəfi, bu zövqlərə və nemətlərə həddindən artıq bağlılıq, onların insanı özünə qul etməsi və digər həyati dəyərlərin ikinci plana keçməsidir. Həqiqi dünyapərəstlik, insanı Allahdan, mənəvi dəyərlərdən, əbədi həyatdan uzaqlaşdırır.
Ədəbiyyatımızda dünyapərəst obrazı tez-tez tənqid obyekti kimi təsvir olunmuşdur. Bu obraz vasitəsilə maddiyyatçılığın, həyatın yalnız maddi tərəfinə həddindən artıq bağlılığın təhlükələri vurğulanmışdır. Beləliklə, dünyapərəst obrazı, həyatın həqiqi mənasını axtaran oxucu üçün bir ibrət dərsi kimi təqdim olunur.