Düşkün sözü Azərbaycan dilində "xoşbəxtliyini, rifahını itirmiş, yazıq, bədbəxt, zavallı" mənasında işlənən bir sifətdir. Bu, sadəcə maddi yoxsulluğu deyil, həm də ruhi tükənməni, ümidsizliyi, həyatın sınaqlarından məğlub çıxmışlığı əks etdirən bir anlayışdır. Düşkün insan yalnız pulsuz və ya əşyasız deyil, həm də qəlbən sarsılmış, ruhən zəifləmiş, həyatın ağır yükü altında əzilmişdir.
Düşkünlüyün səbəbləri müxtəlif ola bilər: xəstəlik, qocalıq, fəlakət, ədalətsiz davranış, sevdiklərini itirmək, ümidlərinin puç olması və sair. Bu vəziyyətdə olan insanlara qarşı mərhəmət, anlayış və kömək göstərmək hər bir insanın vicdan borcudur. Onların yalnız maddi yox, həm də mənəvi dəstəyə ehtiyacı vardır.
Misalda verilən "Düşkün halın sitəmkara deməyin; Yalvarıbən varə-varə deməyin" deyimi düşkün vəziyyətdə olanın özünü alçaltmaması, lütf diləməməsi, əksinə, ləyaqətini qoruması, özünə hörmətini saxlaması barədə tövsiyədir. Bu, düşkünlük vəziyyətinin insanın əzmini qırmaması, mübarizə ruhunun söndürülməməsi mənasını da özündə ehtiva edir.
Beləliklə, "düşkün" sadəcə bir söz deyil, həm də insanın həyatdakı mövqeyini, ruhi vəziyyətini, müqavimət qabiliyyətini ifadə edən mürəkkəb bir anlayışdır. Bu sözün arxasında həm acınacaqlı bir vəziyyət, həm də insanın özünü qoruması, özünə hörməti qoruyub saxlaması barədə bir çağırış yatır.