Ehkam (ər. حُكْم - hökm, cəm şəkli) sözü, əsasən dini kontekstdə istifadə olunan bir termindir və müəyyən bir nəzəriyyənin, xüsusilə də dini nəzəriyyənin əsas qanun və prinsiplərini, davranış qaydalarını və inanclarını ifadə edir. Bu qaydalar Allahın insanlara bəyan etdiyi və onların riayət etmələri gözlənilən əmrlər, qadağalar və tövsiyələrdir.
İslam dinində ehkamlar, Quran və Sünnədən (Peyğəmbərin söz və əməllərindən) əldə edilən hüquqi və əxlaqi prinsiplərin toplusunu təşkil edir. Bu ehkamlar, insan həyatının bütün sahələrini, ibadətdən sosial əlaqələrə, ticarət əməliyyatlarından ailə həyatına qədər əhatə edir. Ehkamlar müxtəlif kateqoriyalara bölünür, məsələn, vacib (mütləq yerinə yetirilməli olan), müstəhəb (tövsiyə olunan), mübah (icazə verilən), məkruh (xoş görülməyən) və haram (qadağan olunan) kimi.
Ehkamların dəqiq təfsiri və tətbiqi, fəqihlər (islam hüquqşünasları) tərəfindən aparılan uzun illərlik tədqiqatlara və müzakirələrə əsaslanır. Fərqli məzhəblər (məsələn, Sünni İslamın Hanefi, Maliki, Şafi, Hənbeli məzhəbləri və Şiə İslamının Cəfəri məzhəbi) ehkamların tətbiqi ilə bağlı bəzi fərqli yanaşmalar nümayiş etdirir, bu da hər bir məzhəbin özünəməxsus fikh (islam hüququ) sisteminə sahib olmasına səbəb olur. Buna baxmayaraq, bütün məzhəblər əsas dini mənbələrə - Quran və Sünnəyə istinad edirlər.
Qeyd etmək lazımdır ki, "ehkam" termini yalnız İslam dini ilə məhdudlaşmır. Başqa dini və fəlsəfi sistemlərdə də oxşar mənalarda istifadə oluna bilər, lakin bu kontekstdə əsas diqqət İslam dininin ehkamlarına yönəlib.