Ehtiras (ərəbcə köklərdən gəlmiş bir söz olub, "şiddətli sevgi, həvəs, coşqunluq" mənalarını verir) ağlın nəzarətinə çətin tabe olan, güclü və təsirli bir duyğudur. Bu, sadəcə bir hiss deyil, həm də insanı hərəkətə təşviq edən, davranışlarını yönəldən və həyatının gedişatını dəyişə biləcək bir qüvvətdir. Ehtiras insanı hədəflərinə çatmaq üçün səylə çalışmağa, risklər götürməyə, mübarizə aparmağa və hətta özünü qurban verməyə belə təhrik edə bilər.
Ehtirasın təzahürü müxtəlif ola bilər. Sevgi, nifrət, qorxu, həsəd kimi güclü hisslərdən tutmuş, yaradıcılığa, elmi kəşflərə, siyasi fəaliyyətə olan tutqunluğa qədər geniş bir spektr əhatə edir. Əgər bu duyğu konstruktiv istiqamətə yönəlirsə, insanı inkişafa, özünü inkişaf etdirməyə və ətraf aləmi dəyişməyə sövq edə bilər. Ancaq əks təqdirdə, nəzarətdən çıxmış ehtiraslar fərdin həyatını məhv edə biləcək dağıdıcı qüvvəyə çevrilə bilər. Məsələn, nəzarətsiz qalan qəzəb, həsəd, tamah kimi ehtiraslar insanı cinayət törətməyə, özünə və ətrafındakılara zərər verməyə vadar edə bilər.
Ədəbiyyatda ehtiras tez-tez güclü bir obraz yaradıcısı kimi işlənir. Şeirlərdə, romanlarda və dram əsərlərində personajların hərəkətverici qüvvəsi kimi göstərilir. Misal olaraq, verilən sitatda ehtiras "coşqun alov" kimi təsvir edilir ki, bu da onun gücünü və təhlükəsini vurğulayır. Alov həm həyat verici, həm də məhv edici ola bilər; eləcə də ehtiras insanı həm yüksəklərə qaldıra, həm də uçuruma sürükləyə bilər. Ona görə də, ehtirasla idarə etmək bacarığı insanın öz həyatını müəyyən edən mühüm bir amildir.
Nəticə olaraq, ehtiras insan həyatında çox mühüm rol oynayan, ikiüzlü bir qüvvətdir. Onun konstruktiv enerjisindən faydalanmaq və destruktiv təsirlərindən qorunmaq üçün ağıl və nəzarət olduqca vacibdir.