Eqoist (fr. égoïste, əslində latıncadan) sifəti özünü sevən, özünə həddindən artıq önəm verən, başqalarının hisslərini və maraqlarını görməzlikdən gələn, ancaq özünün rifahını və mənafeyini düşünən şəxsi təsvir edir. Sadəcə "özünü bəyənən" və ya "özünü yüksək tutan" ifadələri eqoist anlayışının bütün çalarlarını əhatə etmir. Eqoist insan özünə olan məhəbbətini həddən artıq aşıraraq, başqalarının ehtiyaclarını, hisslərini və düşüncələrini ikinci plana atır. Onun hərəkətləri və qərarları həmişə öz mənafeyinə yönəlib və başqalarına mənfi təsir göstərə bilər.
Eqoizmin səbəbləri müxtəlifdir. Bəzi hallarda, uşaqlıq dövründə düzgün tərbiyə ala bilməmək, həddindən artıq qorunma və ya əksinə, diqqətsizlik nəticəsində formalaşa bilər. Digər hallarda isə, eqoizm şəxsiyyətin müdafiə mexanizmi kimi özünü göstərir – insan başqalarına etibar etməmək və ya xəyal qırıqlığından qorunmaq üçün özünü əsas tutur. Psixoloji baxımdan, eqoizmin səbəbləri çox mürəkkəbdir və fərdi xüsusiyyətlərlə, həyat təcrübəsi ilə sıx bağlıdır.
Maraqlı bir məqam odur ki, eqoizm hər zaman açıq şəkildə özünü göstərmir. Bəzi eqoistlər öz davranışlarını ustalıqla kamuflyaj edir, başqalarını aldadaraq, öz mənafelərini qoruyurlar. Onlar xarici olaraq mehriban, hətta cəmiyyətçil görünə bilərlər, amma əslində, onların hərəkətləri başqalarına yönəlməyib və əsas məqsəd həmişə öz mənafeyini təmin etməkdir. Buna görə də, eqoizmi tanımaq həmişə asan olmur və tez-tez səhv mühakimələrə gətirib çıxarır.
Nəticə etibarilə, "eqoist" sözü sadəcə özünü sevən adamı deyil, başqalarının ehtiyaclarını nəzərə almadan öz mənafeyini önə çəkən, manipulyasiya edən və başqalarına mənfi təsir göstərən şəxsi xarakterizə edir. Bu, mürəkkəb və çoxşaxəli bir anlayışdır ki, onun kökündə psixoloji səbəblər və fərdi xüsusiyyətlər dayanır.