Eqoizm (fr. égoïsme, əsli latıncadan) – özünəməxsusluq, özünü sevmə, öz mənfəətini hər şeydən üstün tutma, başqalarının maraqlarına biganəlik, hətta laqeydlik. Bu, sadəcə öz maraqlarını önə çəkməkdən daha dərin və mürəkkəb bir anlayışdır. Eqoist insan yalnız öz ehtiyaclarını, istəklərini və arzularını düşünərək hərəkət edir, digərlərinin hisslərinə, narahatlıqlarına və rifahına az əhəmiyyət verir və ya tamamilə laqeyd qalır. Onun hərəkətləri və qərarları hər zaman özünə fayda gətirməyə yönəlib.
Eqoizmin səviyyəsi insanlardan insana fərqlənir. Bəzi hallarda, mülayim eqoizm sağlam həyat tərzi üçün zəruri ola bilər. Özünə qayğı göstərmək, öz ehtiyaclarını müəyyənləşdirmək və öz maraqlarını müdafiə etmək həyatda müvəffəqiyyət qazanmaq üçün vacibdir. Lakin, bu, başqalarına hörmət və nəzakət göstərməklə tarazlaşdırılmalıdır. Həddindən artıq eqoizm isə sağlam münasibətlərə, sosial həyata və ümumi rifaha ciddi zərər verə bilər. Belə insanlar tez-tez təcrid olunurlar, başqaları tərəfindən rədd edilirlər və öz həyatlarında çətinliklər yaşayırlar.
Psixologiyada eqoizm, şəxsiyyətin inkişafı və sosial əlaqələrin formalaşması ilə sıx bağlı bir mövzudur. Eqoizmin kökləri uşaqlıq dövründəki təcrübələrə, valideynlərlə münasibətlərə, sosial mühitə və bir çox digər amillərə bağlı ola bilər. Eqoizmin müalicəsi, əgər bu bir problemə çevrilibsə, psixoloji müdaxilə, terapiya və öz üzərində işləməklə mümkündür. Bu, özünə hörmətin artırılması, empatiyanın inkişaf etdirilməsi və başqalarının ehtiyaclarına həssaslığın artırılmasını əhatə edir.
Maraqlı bir məqam odur ki, eqoizm və özünə hörmət anlayışları tez-tez qarışdırılır. Halbuki, özünə hörmət özünə dəyər vermək və özünə inam hissidir, eqoizm isə öz maraqlarını hər şeydən üstün tutmaqdır. Sağlam özünə hörmət özünü sevərək digərlərini də sevməyi və hörmət etməyi mümkün edir, eqoizm isə əksinə, digərləri ilə sağlam əlaqələr qurmağa mane olur.