Elizsiya [lat. elisio] dilçiliyə aid bir termin olub, iki sait səsin bir-birinə bitişik gəldiyi zaman birinin düşməsi və ya zəifləməsi hadisəsini ifadə edir. Bu, sözlərin tələffüzündə və bəzən yazımında da özünü göstərən fonetik bir dəyişiklikdir. Əslində, elizsiya sadəcə səs düşümü deyil, səsin zəifləyərək demək olar ki, eşidilməz hala gəlməsidir. Sözlərin birləşməsində, birləşmələr yaranarkən, və ya morfemlərin bir-birinə qoşulması zamanı baş verə bilər.
Elizsiyanın baş vermə səbəbi, əsasən, dilin təbii inkişafı və danışıq rahatlığıdır. İki bitişik sait səsin tələffüzü çətinlik törədə bilər, buna görə də dil, bu çətinliyi aradan qaldırmaq üçün elizsiyaya əl atır. Məsələn, "bir" və "əldə" sözləri birləşəndə "bir əldə" deyil, "bir əldə" kimi tələffüz olunur. Burada "ə" saitinin elizsiyaya uğradığı müşahidə olunur. Bu, əsasən qısa saitlərə aid olsa da, bəzi hallarda uzun saitlərdə də müşahidə oluna bilər.
Elizsiya yalnız tələffüzdə deyil, həm də yazıda özünü göstərə bilər. Ancaq yazılı dilin qaydaları elizsiyanın həmişə yazılı şəkildə əks olunmasına imkan vermir. Çünki yazı dilinin daha konservativ olması və qrammatika qaydalarına riayət edilməsi əsasən standart yazılı formanı qoruyur. Belə ki, tələffüzdə elizsiya baş verən söz birləşmələri yazılı formada dəyişdirilmir.
Elizsiyanın baş verməsi müxtəlif dillərdə və hətta eyni dilin müxtəlif dialektlərində fərqli ola bilər. Buna görə də, dilin tarixi inkişafı və fonetik xüsusiyyətlərini araşdırmaq üçün elizsiyanın təhlili vacib bir vasitədir. Etimoloji tədqiqatlarda, elizsiya vasitəsi ilə əlaqəli sözlərin əsl kökünün tapılması mümkün olur. Ümumiyyətlə, elizsiya dilin təkamülündə maraqlı və mühüm bir hadisə olaraq qalır.