Eşidilməz sifət və zərf kimi işlənən bir sözdür. Əsas mənası "eşidilməsi mümkün olmayan, eşidilməyən" deməkdir. Yəni, səs dalğaları qulaq tərəfindən qəbul edilə bilməyəcək qədər zəif, uzaq və ya maneələr tərəfindən gizlənmişdir.
Bu, sadəcə səsin intensivliyinin aşağı olması ilə deyil, həm də səsin yayılmasının qarşısını alan müxtəlif amillərlə əlaqəli ola bilər. Məsələn, səs mənbəyi çox uzaqda yerləşə bilər, səs dalğalarının yayılmasına mane olan bir fiziki maneə (məsələn, divar, qaya) ola bilər və ya səs o qədər zəif ola bilər ki, eşitmə qabiliyyətimiz onu qəbul edə bilməz. Hətta səsin tezliyi də eşidilməzliyə səbəb ola bilər; insan qulağı müəyyən tezlik diapazonundakı səsləri eşidə bilir və bu diapazondan kənarda olan səslər eşidilməzdir.
Misal olaraq verilən "[Musa kişinin] yalnız ağzına dəsmal basdıqda səsi eşidilməz oldu" cümləsində dəsmal səsin yayılmasını maneə törədərək onu eşidilməz hala gətirir. Bu, səsin intensivliyinin azalması ilə deyil, səsin yayılma yolunun fiziki olaraq bağlanması ilə bağlıdır.
Eşidilməzlik anlayışı, texnologiyanın inkişafı ilə daha da genişlənmişdir. Məsələn, infrasəs və ultrasəs kimi insan qulağının eşidə bilmədiyi səs dalğaları vardır. Bu səslər, hərçənd bizim üçün eşidilməz olsa da, müəyyən cihazlar vasitəsilə qeydə alına və təhlil edilə bilir.
Beləliklə, "eşidilməz" sözünün mənası yalnız "eşitməmək" deyil, həm də səsin fiziki və ya texniki səbəblərdən qəbul edilə bilməməsi ilə əlaqədardır. Bu anlayışın daha geniş mənada istifadəsi də mümkündür - məsələn, "eşidilməz bir təhdid" deyəndə, görünməyən, ancaq mövcud olan təhlükə nəzərdə tutulur.