Embargo (isp. embargo) beynəlxalq hüquqda bir ölkənin digər ölkə ilə ticarət əlaqələrini məhdudlaşdırması və ya tamamilə kəsməsi deməkdir. Bu məhdudiyyət, adətən, müəyyən malların idxal və ya ixracına qoyulan qadağa şəklində olur. Embargo, siyasi, iqtisadi və ya hərbi səbəblərdən tətbiq oluna bilər və həm birtərəfli, həm də çoxtərəfli ola bilər. Yəni, bir dövlət təkbaşına embarqo elan edə bildiyi kimi, bir neçə dövlət birgə embarqo qoya bilər.
Embargonun əsas məqsədi, hədəf ölkəyə təzyiq göstərmək, onun siyasətini dəyişdirməyə məcbur etmək və ya beynəlxalq hüquq normalarını pozduğuna görə cəzalandırmaqdır. Tarix boyu embarqoların müxtəlif formaları və tətbiq üsulları mövcud olmuşdur. Bəzi hallarda embarqolar, məsələn, silah ixracatına qoyulan məhdudiyyətlər, nisbətən daha məhdud ola bilər. Digər hallarda isə, hədəf ölkənin bütün idxal və ixracatına şamil oluna bilər, bu da onun iqtisadiyyatına ciddi zərbə vurur.
Embargonun effektivliyi bir çox amillərdən asılıdır, o cümlədən embarqonun əhatə dairəsindən, hədəf ölkənin iqtisadi gücündən və beynəlxalq ictimaiyyətin dəstəyindən. Bəzən embarqolar məqsədinə çatır və hədəf ölkənin siyasətini dəyişdirməsinə səbəb olur, amma bəzi hallarda isə embarqolar qarşı tərəfin mövqeyini daha da möhkəmləndirərək, nəticəsiz qalır. Həmçinin, embarqolar beynəlxalq hüququn pozulması kimi qiymətləndirilə bilər və beynəlxalq mübahisələrə səbəb ola bilər.
Qısacası, embargo iqtisadi və siyasi alətlərin mürəkkəb bir formasıdır ki, onun tətbiqi və nəticələri çoxsaylı amillərdən asılı olaraq müxtəliflik göstərir. Embargonun tarixi, tətbiqi və təsiri beynəlxalq münasibətlərin və hüququn incəliklərini anlamaq üçün əhəmiyyətli bir mövzudur.