Eşsiz: Bu söz, türk dilindən mənşəli olub, əsasən iki əsas mənada işlənir. Birinci mənası, fiziki və ya sosial baxımdan "yalnız qalma", "tək qalma" halını ifadə edir. Bu mənada eşsiz insan, yoldaşsız, dostsuz, kimsəsiz və ətrafında heç kimin olmadığı bir şəxsi təsvir edir. Tənha, təcrid olunmuş, hətta unutulmuş hissini də özündə ehtiva edə bilər. Belə bir şəxsin həyatı yalnız özünə məxsus bir təcrübədir və bu təcrübə, kimsə ilə bölüşülməməsi səbəbindən həm acılarla, həm də sevinclərlə daha da dərin yaşanmış ola bilər.
İkinci, daha çox istifadə olunan mənası isə, "misilsiz", "bənzərsiz", "tayı-bərabəri olmayan" deməkdir. Bu mənada eşsiz, bir şeyin müstəsna, fərqli və təkrarolunmaz olduğunu vurğulayır. Eşsiz bir gözəllik, eşsiz bir istedad, eşsiz bir əsər - bütün bunlar həmin əşyanın ya da hadisənin özünəməxsusluğu, nadirliyi və təkrarolunmazlığını ifadə edir. Bu mənada eşsiz sözü, həm tərifdə, həm də duyğuların ifadəsində güclü bir təsirə malikdir, çünki nadirliyi və əvəzolunmazlığı vurğulayır.
Qısacası, "eşsiz" sözü, həm təklik və tənhayı, həm də fərdiliyi, nadirliyi və mükəmməlliyi ifadə edən zəngin mənalı bir sözdür. Kontekstə görə, həm mənfi, həm də müsbət bir anlam daşıya bilər.