Eybəcərlik – bir şeyin görünüşünün xoşagəlməz, gözü qıcıqlandıran, estetik zövqü qane etməyən, qeyri-adi və ya qüsurlu olmasıdır. Sadəcə "çirkinlik" deyə tərcümə etməkdən daha geniş mənaya malik olan bu termin, nəinki fiziki görünüşün, həmçinin nəsənin quruluşunun, təşkili və ya formalaşmasının qeyri-məntiqli, nizamsız və ya uyğunsuzluğunu əks etdirə bilər. Məsələn, bir evdəki memarlıq detallarının uyğunsuzluğu, bir yazıda sintaksis qüsurları və ya bir maşının qırılmış hissələri də eybəcərlik kimi təsvir oluna bilər. Yəni eybəcərlik, yalnız gözə xoş görünməməkdən deyil, həm də düzgünlüyü, uyğunluğu, ahəngi pozmaqdan ibarətdir.
Eybəcərlik anlayışı subyektivdir və müxtəlif mədəniyyətlərdə və fərdlərdə fərqli qəbul edilə bilər. Bir mədəniyyətdə gözəl hesab edilən bir şey başqa bir mədəniyyətdə eybəcər kimi qəbul oluna bilər. Həmçinin, eybəcərliyin dərəcəsi də fərdi təcrübəyə və baxış bucağına bağlıdır. Birinin gözündə əhəmiyyətsiz olan qüsur, başqasına dərin narahatlıq verə bilər.
Sözün verilən nümunə cümləsindəki ("Səməd acıqlandığı zaman üzündəki eybəcərlik daha aydın gözə çarpırdı") istifadə, eybəcərliyin əsasən fiziki görünüşə aid olduğunu göstərir. Burada, Səmədin üzünün ifadəsinin qıcıqlanma və ya qəzəb səbəbi ilə xoşagəlməz, çirkin və qeyri-təbii hala düşdüyünü ifadə edir. Lakin, mətnin əvvəlində qeyd edildiyi kimi, eybəcərlik daha geniş məna daşıyır və yalnız fiziki görünüşlə məhdudlaşmır.
Ümumiyyətlə, eybəcərlik, gözə xoş görünməməyi, qeyri-adiliyi, qüsurluluğu və ya uyğunsuzluğu ifadə edən dərin və çoxşaxəli bir anlayışdır. Onun tərifi və qəbulu fərdin subyektiv zövqündən, mədəniyyətinə və kontekstə bağlı olaraq dəyişə bilər.