Eyibçu (ər. eyb və fars. …cu) – hər kəsdə qüsur, nöqsan axtaran, hər şeydə mənfi cəhət tapmağa çalışan, tənqidçi, qüsur axtaran şəxsdir. Bu sözün kökü ərəb dilindəki "eyb" (عیب) – qüsur, nöqsan, çatışmazlıq sözündəndir. Farsca "-cu" isə "-çı" şəkilçisi kimi işlənir və "edən", "olan" mənasını verir. Beləliklə, eyibçu sözü əslində "qüsur axtaran", "nöqsan tapmaqla məşğul olan" deməkdir.
Eyibçu, sadəcə olaraq tənqidi yanaşma ilə kifayətlənməyən, hətta kiçik detalları belə mənfi istiqamətdə qiymətləndirərək, hər şeyi pisləməyə çalışan bir insandır. Onlar, əksər hallarda, qarşı tərəfin müsbət cəhətlərini görməməzlikdən gəlirlər və yalnız mənfi cəhətləri üzərində dayanırlar. Bu davranış həm obyektiv qiymətləndirməyə, həm də sağlam münasibətlərin qurulmasına mane olur.
Eyibçuluq, bir növ psixoloji xüsusiyyət ola bilər və bəzən həsəd, özünəinam çatışmazlığı və ya başqalarını aşağılamaq istəyi ilə bağlıdır. Bəzi hallarda isə, eyibçuluq, bir insanın nəzarət etməyə çalışdığı, lakin qorxduğu bir şeylə bağlıdır. Məsələn, bir insan, özündə gördüyü qüsurları başqalarında axtararaq, öz çatışmazlıqlarını gizlətməyə çalışa bilər.
Eyibçul insanlarla ünsiyyət qurmaq çətin ola bilər, çünki onların daim tənqidi və mənfi yanaşması ətrafdakılarda narahatlıq və əsəbilik yaradır. Eyibçuluqdan uzaq durmaq və obyektiv, balanslı bir münasibət qurmaq vacibdir. Başqalarının müsbət xüsusiyyətlərini görməyi və qiymətləndirməyi öyrənmək, həm özümüz, həm də ətrafımızdakılar üçün daha faydalıdır.