Eyibsiz sifət olaraq "heç bir eybi, nöqsanı, qüsuru olmayan" mənasını bildirir. Bu söz, mükəmməllik, tamlıq və səliqəlilik anlayışlarını özündə əks etdirir. Əşyalar, insanlar, hətta fikirlər belə eyibsiz ola bilər. Məsələn, eyibsiz bir əl işinin hər detalı diqqətlə işlənmiş, heç bir qüsuru olmadan təqdim edilir. Eyibsiz bir insan isə əxlaqı, davranışı, xarakteri ilə nümunə göstəriləcək qədər kamil sayıla bilər. Lakin mütləq eyibsizliyin mövcudluğu mübahisəlidir; çünki hər şeyin özünəməxsus çatışmazlıqları və mənfi cəhətləri ola bilər. Bu, mükəmməllik axtarışının sonsuzluğunu və insan təbiətinin mürəkkəbliyini vurğulayır.
Atalar sözündəki "Eyibsiz dost axtaran dostsuz qalar" ifadəsi bu anlayışı daha aydın şəkildə göstərir. Mükəmməl dost axtarmaq real deyildir. Hər kəsin öz nöqsanları var və mükəmməl insan olmadığı kimi, mükəmməl dost da yoxdur. Bu deyim, həddindən artıq tələbkar olmağın dostluq əlaqələrinin qurulmasına mane ola biləcəyini vurğulayır. Dostluqda əsas olan qarşılıqlı hörmət, anlayış və dəstəkdir, mükəmməllik deyil.
Mətndə verilən "Dağ başında iz olmaz; Dərə-təpə düz olmaz; Yarın boyu gödə..." misraları isə tamamilə fərqli bir mətn parçasından götürülmüş və eyibsiz sözünün izahı ilə birbaşa əlaqəsi yoxdur. Bu misraların mənası ayrıca təhlil tələb edər.