Eymən sözü Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında özünəməxsus yer tutur. Klassik ədəbiyyatımızda geniş istifadə olunan bu söz, müasir dövrdə də mənalı şəkildə tətbiq olunmaqdadır. Əsasən sifət və zərf kimi işlədilən "eymən" "arxayın", "qorxusuz", "təhlükəsiz" və "salamat" mənalarını ifadə edir.
Lakin "eymən" sadəcə bu mənalarla kifayətlənmir. Onun ifadə etdiyi duyğu və vəziyyət, sadəcə fiziki təhlükəsizlikdən daha geniş bir məkanı əhatə edir. "Eymən" olmaq, həmçinin ruhi sükunət, iç rahatlığı, nəyəsə görə narahat olmamanın, özünə və ətrafına olan güvən hissini də əks etdirir. Belə bir insan həm fiziki, həm də mənəvi cəhətdən rahat və sakitdir.
Misal olaraq verilən "Yanan eşq atəşinə atəşi-duzəxdən eyməndir" ifadəsi bu mənanı daha aydın şəkildə ortaya qoyur. Burada "eymən" sözü, şiddətli bir eşqin yaratdığı təhlükə və qorxu hissini aradan qaldıran bir hal kimi təqdim olunur. Sevgili, hətta cəhənnəm atəşinin qorxusundan belə qorxmadan, sevdiyi insanın yanına gedir. Bu, "eymən"in sadəcə fiziki təhlükəsizliyi deyil, həm də güclü bir inam və məhəbbətin ifadəsini verməsini göstərir.
Nəticə olaraq, "eymən" sözü Azərbaycan dilinin sərvəti olub, sadə görünən mənalarının arxasında dərin bir duyğu dünyasını əks etdirir. Onun istifadəsi mətnlərə zənginlik, dərinlik və incəlik qatır.