Ədavət sözü Azərbaycan dilində ürəkdə gizli saxlanılan, davamlı və dərin bir düşmənçilik hissi, kin, nifrət, qərəz və qəzəbin ifadəsidir. Sadəcə bir anlıq qıcıqlanmadan fərqli olaraq, ədavət daha dərin, köklənmiş və davamlı bir hissiyatı əks etdirir. Bu, həm də əlaqələrin qırılmasına və düşmənçilik əməllərinə səbəb ola biləcək bir duyğudur. Ədavətin yaranmasına müxtəlif səbəblər, məsələn, haqsızlıq, xəyanət, rəqabət və ya şəxsi ziddiyyətlər səbəb ola bilər.
Ədavət, bəzən gizli saxlanıla bilsə də, davranışlarda, sözlərdə və hətta bədən dilində özünü göstərə bilər. Sosial əlaqələrdə ədavət böyük problemlər yarada bilər, çünki insanların bir-birlərinə qarşı qərəzli və düşmənçilikli davranışlarına səbəb olur. Bu, ailə, dostluq, iş və ictimai həyatda mənfi təsirlərə gətirib çıxarır.
Tarix boyu ədavət münaqişələrə, müharibələrə və hətta soyqırımlara səbəb olmuşdur. Ədavətin mənfi nəticələrini minimuma endirmək üçün insanlara öz hisslərini idarə etməyi, münaqişələri sülh yolu ilə həll etməyi və başqalarına qarşı tolerant olmağı öyrətmək vacibdir. Ədavət duyğusu ilə mübarizə, sağlam kommunikasiya və empatiya inkişaf etdirməklə mümkün ola bilər.
Ədəbiyyatda ədavət tez-tez mühüm bir mövzu kimi təsvir edilir. Əsərlərdə personajlar arasında olan ədavət, hekayənin sürətinə və dramatizmə əlavə edərək, hərəkətverici qüvvə rolunu oynayır. Mirzə Möhsünlə bağlı olan qeyd də bu kontekstdə ədavətin tarixi və sosial aspektlərini aydınlaşdırır. Bu misal ədəbi əsərlərdə ədavətin necə təsvir edildiyini və əsərlərə necə təsir etdiyini göstərir.