Ədəb (ər. ədəb) sözü, sadəcə "əxlaq qaydalarına riayət" mənasından daha geniş bir konsepsiyanı əhatə edir. Ədəb, insanın özünü necə aparması, başqaları ilə necə ünsiyyət qurması, danışığı, hərəkətləri və ümumi davranışları ilə bağlı mənəvi və sosial normaların bütövlüyünü ifadə edir. Bu, yalnız səthi bir nəzakət deyil, daxili bir dəyər sistemindən, başqalarına hörmətdən və özünə nəzarətdən qaynaqlanan bir keyfiyyətdir.
Ədəb, insanın həm özünə, həm də ətrafındakılara qarşı məsuliyyətini bilməsini və bu məsuliyyətə uyğun hərəkət etməsini tələb edir. Bu, hərəkətlərdəki incəlik, danışıqdakı nəzakət və hörmətli münasibətlər kimi xarici təzahürlərdən əlavə, daxili bir tərbiyənin, vicdanlılığın və ədalətli davranışın məhsuludur. Yalnız etiket qaydalarına riayət etmək ədəb deyil, əsl ədəb qəlbdən gələn, həyat tərzini formalaşdıran bir keyfiyyətdir.
Tarix boyu müxtəlif mədəniyyətlərdə ədəbin təfsiri və təzahür formaları dəyişsə də, onun əsas prinsipləri – hörmət, nəzakət, nəvaziş və özünü idarəetmə – dəyişməz olaraq qalmışdır. Ədəb, cəmiyyətin harmoniyasının, insan münasibətlərinin sağlamlaşmasının və sivil bir həyatın əsaslarından biridir. Ədəbsiz insanın həyatda uğur qazanması və sayqı qazanması çətindir. Ədəb, əslində, insanın özünü və cəmiyyətini qurmaq üçün istifadə etdiyi bir vasitədir.
Müasir dünyada, texnologiyaların sürətli inkişafı və qloballaşma ilə əlaqədar olaraq, ədəbin əhəmiyyəti daha da artmışdır. Çünki fərqli mədəniyyətlərdən olan insanların bir-biri ilə ünsiyyət qurması üçün ədəb, qarşılıqlı anlaşmanın və hörmətin əsasını təşkil edir. Ona görə də ədəb sadəcə bir sosial norma deyil, insanlığa xas olan vacib bir dəyərdir.