Ədib (ər. أديب - ədib) sözü ədəbiyyatla məşğul olan, ədəbi yaradıcılıqla tanınan şəxsi ifadə edir. Sadəcə "yazıçı" və ya "nasir" sözlərinin sinonimi olmaqdan daha geniş bir mənaya malikdir. Ədib sözü, yazıçının bədii bacarığına, dil ustalığına, zəngin üslubuna, əsərlərindəki düşüncə dərinliyinə və bədii keyfiyyətinə işarə edir. Bu, sadəcə olaraq hekayə və ya roman yazmaqdan kənara çıxaraq, ədəbiyyat sahəsinə ciddi bir töhfə verən, əsərləri ilə ədəbiyyat tarixinə iz qoyan şəxsi təsvir edir.
Tarixən, "ədib" sözü yüksək ədəbi keyfiyyətə malik əsərlərin müəllifləri üçün istifadə olunmuşdur. Onlar sadəcə mətn yazanlar deyil, həm də özlərinin düşüncələrini, dəyərlərini, dünyagörüşlərini incəsənət vasitəsi ilə ifadə edən, oxucuların qəlbinə və düşüncəsinə təsir edən insanlardır. Onların əsərləri ədəbiyyatın inkişafına, dilin zənginləşməsinə və milli mədəniyyətin formalaşmasına öz töhfələrini verirlər.
Müasir dövrdə "ədib" sözü daha geniş mənada istifadə oluna bilsə də, onun əsl mənası yuxarıda qeyd olunan keyfiyyətləri ehtiva edir. Yəni, hər yazıçı ədib deyil, lakin hər ədib bir yazıçdır. Ədib olmaq üçün yaradıcılığın yanında, ədəbi zövq, dilə mükəmməl sahib olmaq və oxucularla mənəvi əlaqə qurmaq bacarığı tələb olunur. Azərbaycan ədəbiyyatında Nizami Gəncəvi, Füzuli, M.F.Axundzadə, C.Mamedküluzadə və başqaları ədib kimi tanınır və onların əsərləri bu gün də oxunur və sevilərək araşdırılır.