Ədna (ərəbcədən) sifət və isim olaraq işlənən bir sözdür. Əsas mənası "alçaq", "rəzil", "nanəcib" olmaqla yanaşı, mənası kontekstdən asılı olaraq daha geniş şəkildə izah edilə bilər. Sadəcə "aşağı" və ya "dəyərsiz" kimi tərcümə edilməməlidir, çünki bu söz, əxlaqi və sosial durumun aşağılıq və ya layiqsizlik keyfiyyətini ifadə edir. Bir insanın xarakteri, davranışı və ya hərəkətləri ilə bağlı istifadə edildikdə, onun əxlaqsızlığını, alçaqlığını, namərdliyini vurğulayır.
Lüğətlərdəki qısa təriflər ədnanın zəngin məna çalarlarını tam əks etdirmir. Məsələn, "rəzil" sözü ədnanın ifadə etdiyi mənfi keyfiyyətlərin hamısını əhatə etmir. Ədna olan bir insan sadəcə olaraq pis deyil, eyni zamanda əxlaqsız, xain, namərd, ədalətsiz və inanc və ya prinsiplərindən məhrum ola bilər. Bu, qəddarlıq, xəyanət və ya digər mənfi hərəkətlərin mahiyyətini ifadə edən daha güclü bir sözdür.
Verilən misalda ("Şah Abbas cabbarlığının ədna əlaməti bu idi ki, bir oğlunu öldürdü, ikisinin dəxi gözünü çıxartdı"), ədna sözü Şah Abbasın hərəkətinin nə qədər alçaq, qəddar və insanlığa zidd olduğunu vurğulayır. Bu, sadəcə səhv bir hərəkət deyil, həm də hökmdarın əxlaqi tənəzzülünün, insanlıqdan uzaqlaşmasının bariz göstəricisidir. Beləliklə, ədna sözü hadisəyə daha çox mənfi yüklə əlavə edir və Şah Abbasın hərəkətinin qəddarlığını daha da qabardır.
Ümumiləşdirərək deyə bilərik ki, ədna sözü, yalnız alçaqlığı deyil, eyni zamanda əxlaqi tənəzzülü, namərdliyi, qəddarlığı və insanlıqdan uzaqlığı ifadə edən güclü bir ifadədir. Kontekstdən asılı olaraq bu sözün mənası daha da dərinləşə və genişlənə bilər.