Əhənglənmə sözü "əhənglənmək" fellərinin isim halındadır və bir neçə mənada işlənir. Əsas mənası səslərin bir-birinə uyğunlaşması, harmoniyası, ahəngdarlığıdır. Bu, fonetikada, musiqidə və hətta daha geniş mənada, incəsənətin müxtəlif sahələrində istifadə oluna bilən bir termindir. Fonetikada əhənglənmə, sözdəki samit və saitlərin bir-birini tamamlayaraq oxunma rahatlığı və estetik bir təəssürat yaratmasını ifadə edir. Bu, bəzi dillərin əsas fonoloji xüsusiyyətlərindən biridir və sözlərin əmələ gəlməsində və inkişafında əhəmiyyətli rol oynayır.
Musiqidə isə əhənglənmə daha çox səslərin bir-birinə uyğun gəlməsi, harmoniyası, ahəngdarlığı kimi anlaşılır. Musiqi əsərlərindəki notların və akkordların bir-biri ilə uyğun gəlməsi, xoş səslənməsi əhənglənmənin əsasını təşkil edir. Musiqi nəzəriyyəsində müxtəlif əhənglənmə növləri mövcuddur və bunların hər birinin öz qaydaları və xüsusiyyətləri var. Əhənglənməsiz musiqi, çox hallarda, dissonans, qeyri-təbii və xoşagəlməz səslənir.
Daha geniş mənada isə əhənglənmə, hər hansı iki və ya daha çox elementin bir-birinə uyğunluğu, mütənasibliyi, uyğunluğu mənasında da işlənə bilər. Məsələn, bir mənzilin daxili dizaynında rənglərin, mebellərin və bəzək əşyalarının bir-biri ilə əhənglənməsi, və ya bir ədəbi əsərdəki hadisələrin və personajların ahəngdarlığı əhənglənmə konsepsiyasına daxildir. Bu mənada əhənglənmə, estetik bir zövq, harmoniya və balans hissi yaradır.
Beləliklə, əhənglənmə sadəcə bir dilçilik terminindən kənara çıxaraq, müxtəlif sahələrdə harmoniya, uyğunluq və estetik zövqü ifadə edən geniş mənalı bir anlayışdır. Onun fonetikadan musiqiyə, dizayndan ədəbiyyata qədər olan müxtəlif tətbiqləri onun universal və çoxcəhətli olduğunu göstərir.