Əhli-səlib (ərəbcə: أهل الصليب, əhlü's-səlib) termini, XI-XIII əsrləri əhatə edən Səlib yürüşlərinin iştirakçılarına verilən ümumi addır. Əslində "xaç əhli" mənasını verən bu ifadə, müsəlmanlar tərəfindən Qərbi Avropa feodallarına və onların ardınca gələn kilsə rəhbərlərinə və əsgərlərinə verilən bir ad idi. Onlar öz əməllərini "müqəddəs torpağı" - İsa peyğəmbərin doğulduğu və yaşadığı yer hesab etdikləri Fələstini müsəlmanlardan geri almaqla əlaqələndirirdilər.
Səlib yürüşləri, yalnız hərbi səfərlərdən ibarət deyildi. Bu yürüşlərin arxasında dini həvəs, iqtisadi maraqlar, siyasi ambisiyalar və hətta macəra axtarışı kimi müxtəlif amillər dayanır. Avropanın feodal cəmiyyətinin çətinlikləri, kənd təsərrüfatının tənəzzülü, əhalinin artımı, torpaq çatışmazlığı və sosial gərginliklər kimi amillər də insanların səlib yürüşlərinə qoşulmasına təsir edən mühüm məqamlar idi. Kilsənin bu yürüşləri dəstəkləməsi, cənnət və günahların bağışlanması vəd etməsi bu prosesi daha da sürətləndirmişdir.
Əhli-səlib termini, tarixdə yalnız bir hərbi qrupun adı kimi deyil, həm də müəyyən bir ideologiyanı, dünya görüşünü və hətta müəyyən bir dövrün siyasi-dini reallıqlarını təmsil edir. Bu termin, həm müsəlmanların, həm də qərb tarixçilərinin Səlib yürüşlərini təsvir etmək üçün istifadə etdiyi obyektiv bir termindir. Tarixçilər bu yürüşlərin nəticələrini və Avropa ilə Yaxın Şərq arasında əlaqələrin gələcəyinə təsirini araşdırmaqda davam edirlər.
Qısaca desək, "Əhli-səlib" termini sadəcə bir ad deyil, uzun və qanlı bir tarixi dövrü, çoxsaylı hadisələri, mürəkkəb siyasi və dini münasibətləri əks etdirən bir simvoldur.