Əkib-becərmə: Kənd təsərrüfatının əsasını təşkil edən, torpağın emalı, bitki əkmək və onların böyüməsi üçün qulluq etmək prosesini əhatə edən geniş bir anlayışdır. Sadəcə "əkmək" və "becərmək" fellərinin birləşməsindən daha çoxdur. Bu, əməksevərlik, səbr, təbiət haqqında biliklər və təcrübə tələb edən bir sənətdir.
Əkib-becərmənin mərhələləri toxum seçməkdən başlayır, torpağın şumlanması, gübrələnməsi, əkin, suvarma, alaq otlarından təmizlənmə, xəstəlik və zərərvericilərdən qorunma və nəhayət, məhsulun yığılması ilə davam edir. Bu prosesin uğuru bir çox amillərdən, o cümlədən hava şəraitindən, torpağın keyfiyyətindən, istifadə olunan toxum və gübrələrdən asılıdır.
Tarix boyu əkib-becərmə insan həyatında həlledici rol oynamış, yemək, geyim və digər materialların əsas mənbəyi olmuşdur. Müxtəlif mədəniyyətlərdə əkib-becərmənin özünəməxsus üsulları və ənənələri inkişaf etmişdir. Bu proses insanları təbiətlə daha yaxından əlaqələndirmiş, onlara təbiətin qanunlarını öyrənmək və ona uyğunlaşmaq bacarığını aşılamışdır.
Müasir dövrdə əkib-becərmə intensiv texnologiyaların tətbiqi ilə daha da inkişaf edir. Yeni sortların yetişdirilməsi, gübrələrin və pestisidlərin istifadəsi, suvarma sistemlərinin təkmilləşdirilməsi məhsuldarlığı artırır. Ancaq, ekoloji tarazlığı qorumaq və davamlı kənd təsərrüfatı prinsiplərinə riayət etmək də çox vacibdir. Belə ki, intensiv əkinçilik ətraf mühitə mənfi təsir göstərə bilər.
Nəticə etibarilə, əkib-becərmə sadəcə bir fəaliyyət deyil, həm də insan mədəniyyətinin, tarixinin və gələcəyinin ayrılmaz hissəsidir. Bu, təbiətlə harmoniyada yaşamağın, qida təhlükəsizliyini təmin etməyin və ətraf mühitin qorunmasının əsasını təşkil edir.