Əqidəsiz sifəti, heç bir əqidə və ya məsləkə sahib olmayan, inancı və ideolojisi olmayan şəxsi xarakterizə edir. Bu, sadəcə olaraq dini və ya siyasi bir mənsubiyyətin olmaması demək deyil; daha geniş mənada, həyata, dəyərlərə, prinsiplərə və ya inanclara dair heç bir möhkəm və dəqiq mövqeyin olmamasını ifadə edir. Əqidəsiz insan, qarşısına çıxan məsələlərdə özünü yönəldəcək bir istiqamət, bir əsas görməyə bilər; düşüncə və hərəkətləri tutarsız, dəyişkən və vəziyyətin tələblərinə asılı ola bilər.
Kürd Əhməd tərəfindən verilən nümunədə olduğu kimi, "əqidəsiz" şəxs, çətinliklər qarşısında qətiyyətsiz, iradəsiz və hətta qorxaq ola bilər. Bir addım irəliyə getmək əvəzinə, beş addım geri çəkilməsi, qərar verməkdəki tərəddüdünü, möhkəm bir mövqe tutmaqdan imtina etməsini, əqidə və inancın olmamasının ona yaratdığı zəifliyi göstərir. Bu, həmişə mənfi bir keyfiyyət kimi qəbul edilməsə də, kontekstdən asılı olaraq, əqidəsizliyi fikirlərə, təkliflərə açıq olma kimi müsbət bir cəhət kimi də dəyərləndirmək mümkündür. Lakin ümumiyyətlə, əqidəsiz insanın həyatda özünə qarşı daha çox qeyri-müəyyənlik və narahatlıq hiss etməsi ehtimalı yüksəkdir.
Beləliklə, "əqidəsiz" sadəcə bir söz deyil, həm də müəyyən bir həyat tərzinin, tutumun və ya şəxsiyyətin ifadəsidir. Bu, həyatda möhkəm bir dayaq olmaması, hərəkətlərə yönələn bir iç kompasın olmaması deməkdir. Bu, insanın özünü tanıması, öz dəyərlərini və inanclarını müəyyənləşdirməsi və onlara uyğun həyat qurması yolunda bir çətinlik ola bilər.